همزمان با حضور رهبر معظم انقلاب در دانشگاه فرهنگيان و ديدار با دانشجو معلمان، استادان اين دانشگاه و همچنين جمعي از معلمان و مسئولان آموزش و پرورش، بيش از ۸ هزار دانشجو معلم دانشگاه فرهنگيان نيز در نامهاي مبني بر تصميم دولت براي حذف تعهد خدمت دانشجويان دانشگاه فرهنگيان به رئيسجمهور، خواستار تغيير رويكرد دولت از ضعيف كردن اين دانشگاه، به تقويت و توسعه كمي و كيفي شدند. اين هشدار در حالي است كه همواره اهميت دانشگاه فرهنگيان و وضوح ضرورت تشكيل و تداوم آن و همچنين اهميت نظام تعليم و تربيت و جايگاه معلم در بيانات رهبر معظم انقلاب گوشزد شده است. طي چند سال اخير پروسه تضعيف دانشگاه فرهنگيان ظاهراً در دستور كار تعمدي دولت قرار گرفته است. اكنون نيز پيشنهاد لغو تعهد خدمت در آموزش و پرورش يعني همان حذف دانشگاه فرهنگيان و پاك كردن مسئله تربيت معلم مطرح شده است كه برخي ريشه چنين تفكراتي را نگاه صرفاً اقتصادي دولت به مقوله تعليم و تربيت ميدانند.
چند سالي ميشود كه به بهانههاي مختلف دانشگاه فرهنگيان دور زده ميشود. يكبار با خبر برگزاري آزمون استخدامي و دوباره باز شدن در ورود به نظام تعليم و تربيت از روشهاي ديگر، يكبار با خبر استخدامهاي موردي از ميان فارغالتحصيلان سن بالا از دانشگاههاي عمومي، پس از آن زمزمه حذف يكباره دانشگاه فرهنگيان و در نهايت جايگزين كردن روش تدريجي به جاي حذف يكباره و لاك گرفتن تعهد خدمت دانشجويان دانشگاه فرهنگيان!
شش سال قبل بود كه دانشگاه فرهنگيان با هدف تربيت تخصصي معلم براي رفع نياز وزارت آموزش و پرورش تشكيل شد و بعد از تصويب اساسنامه آن در شوراي عالي آموزش و پرورش، كار به چكشكاريهاي صاحبنظران حوزه تعليم و تربيت در شوراي عالي انقلاب فرهنگي رسيد تا بالاخره مهر تأييد عاليترين نهاد سياستگذاري فرهنگي و آموزشي كشور هم پاي اين طرح زده شود.
تضعيف معلمي
به تعبير سادهتر، هدف از راهاندازي دانشگاه فرهنگيان اين بود كه با رفع نواقص مراكز تربيت معلم سابق و با توجه به حساسيت و تأثيرگذاري حرفه معلمي، نيروهاي مورد نياز آموزش و پرورش در قالب نظام تربيت معلم و به صورت شبانهروزي تربيت شوند تا هر از چندگاهي، نظام تعليم و تربيت كشور با مشكل نيروهاي حقالتدريس، شركتي و بلاتكليف يا فاقد صلاحيت و مهارت مواجه نشود؛ به همين دليل، در برنامه اوليه دانشگاه فرهنگيان قرار شد از سال تحصيلي 92-91 سالانه 25 هزار دانشجوي «مقطع كارشناسي» به صورت «متعهد خدمت» جذب و طي چهار سال در نظام «شبانهروزي» تربيت شوند تا همزمان با خروج نيروهاي بازنشسته، نياز مدارس به معلم «متخصص و متعهد» تأمين شود.
اما بنا بر دلايلي كه برخي آن را برخاسته از نگاه اقتصادي ميدانند، اولين قدم در جهت تضعيف اين دانشگاه درخواست «لغو قانون متعهدين خدمت به آموزش و پرورش» بود كه از سوي برخي اعضاي دولت بيان شد اما اعتراضات كارشناسي منجر به عقبنشيني شد. پس از آن راههاي ديگري جايگزين اين حذف تدريجي و سياستهاي جذب معلم از طرق ديگري در پيش گرفته شد تا اينكه خبرها حاكي است كه قانون حذف تعهد خدمت دانشجويان دانشگاه فرهنگيان به تصويب كميسيون اجتماعي دولت رسيده است؛موضوعي كه منجر به نامهنگاري بيش از 8 هزار دانشجو معلم خطاب به روحاني شده است و در آن خواستار تغییر رويكرد دولت از ضعيف كردن اين دانشگاه، به تقويت و توسعه كمي و كيفي شدند.
اين در حالي است كه به تازگي نيز رئيس دانشگاه فرهنگيان گفته است: هماكنون براي پذيرش دانشجومعلم از طريق كنكور ۹۷ فرصتي باقي نمانده است،اما هنوز تكليف ما مشخص نيست و نتوانستيم تعداد پذيرش دانشجومعلمان را براي اعلام در دفترچه كنكور مشخص كنيم.
حسين خنيفر تأكيد كرده است: تا امروز هيچ پيشنهادي مبني بر پذيرش دانشجو در كنكور 97 به اين دانشگاه اعلام نشده است، روزهاي گذشته با حضور در كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس توضيحاتي درباره وضعيت فعلي دانشگاه فرهنگيان ارائه كردم كه تشريح ظرفيت موجود دانشگاه و اتفاقاتي را كه هشت سال آينده در بحث بازنشستگي نيروي انساني و افزايش تعداد دانشآموزان در آموزشوپرورش رخ ميدهد، شامل ميشد.
دانشگاه در محاق
در حالي دولت با روشهاي مختلف درصدد تضعيف دانشگاه فرهنگيان است كه رهبر معظم انقلاب تقريباً در همه ديدارهاي سالانه خود با معلمان در هفته بزرگداشت مقام معلم، به صورت هشدارگونه بر ضرورت توجه به جايگاه دانشگاه فرهنگيان و اهميت آن در نظام تعليم و تربيت تأكيد كردهاند. ايشان در 18 ارديبهشت ماه 92 و در حالي كه حدود يك سال تحصيلي از جذب دانشجو معلم در اين دانشگاه ميگذشت، در ديدار با مسئولان وزارت آموزش و پرورش گفتند: «اين دانشگاه (فرهنگيان) با دانشگاههاي ديگر متفاوت است، زيرا در آن، شخصيت معلمان ساخته ميشود؛ بنابراين آموزش عالي بايد پشتيبانيهاي لازم را از دانشگاه فرهنگيان انجام دهد؛ دانشگاه فرهنگيان را مسئولان جدّي بگيرند؛ دانشگاه فرهنگيان را كه توليدكننده معلّم است، جدي بگيرند؛ هرچه ميتوانند براي اين سرمايهگذاري كنند؛ به يك لحاظ، اهميت اين دانشگاه از همه دانشگاههاي ديگر بيشتر است.»