مدتی است مساله ادغام دو دانشگاه مهارتی کشور، یعنی دانشگاه علمی – کاربردی و فنی و حرفه‌ای مجددا موردتوجه قرار گرفته است. هفته گذشته بود که ابراهیم صالحی، رئیس دانشگاه فنی و حرفه‌ای در یک نشست مطبوعاتی از موافق بودن او با «تجمیع» و نه «ادغام» این دو دانشگاه خبر داد.
او در این نشست با اشاره به بحث‌های چندسال گذشته درباره این موضوع گفت: «موافق تجمیع دانشگاه علمی – کاربردی و فنی و حرفه‌ای هستم نه ادغام آن، اما اینکه چه زمانی این اتفاق رخ دهد، بسته به شرایط اداری و اجرایی وزارت علوم دارد.»
دو روز بعد محمدحسین امید، رئیس دانشگاه جامع علمی - کاربردی نسبت به این مساله واکنش نشان داد و با بیان اینکه هیچ‌گاه موضوع ادغام دو دانشگاه مطرح نبوده است، گفت: «بحث این بوده که دو دانشگاه در کنار یکدیگر قرار بگیرند و در کلان شورا یا هیات امنای واحد داشته باشند.»
او با تاکید بر اینکه در حال حاضر و در این دوره نیز بحث تجمیع مدیریتی دو دانشگاه علمی - کاربردی و فنی و حرفه‌ای در دستور کار نیست و هر دو دانشگاه به صورت مستقل فعالیت می‌کنند، افزود: «البته هماهنگی‌های بین دو دانشگاه در برنامه‌ریزی‌های درسی، ارتقای کیفیت و ماموریت‌ها بیشتر شده است.»
موضوع ادغام دو دانشگاه مهارتی کشور از آن دست موضوعاتی بوده که نگاهی به فرآیند این تصمیم‌گیری قابل‌توجه و بعضا جالب است. اولین بار این موضوع در سال ۸۹ از پورعباس، رئیس وقت دانشگاه علمی -کاربردی پرسیده شد که وی ادغام را به‌طورجدی رد کرد. بعدها شفیعی به‌عنوان رئیس جدید این دانشگاه از فرجی دانا، وزیر وقت وزارت علوم ماموریت گرفت تا مقدمات لازم را برای ادغام دو دانشگاه فراهم کند، گرچه این موضوع از سوی شفیعی رد شده بود. با استیضاح فرجی دانا و آمدن نجفی او نیز این موضوع را رد کرد تا اینکه نوبت به فرهادی رسید و او نیز سرپرست تازه‌ای را برای این دانشگاه در نظر گرفت. اما بهمن 94 بود که لاشکی، عضو هیات‌رئیسه کمیسیون آموزش مجلس نهم، از مطرح‌شدن ادغام دانشگاه‌های با اهداف موازی در برنامه ششم خبر داد.
در فروردین‌ماه سال ۹۵ نیز شریعتی نیاسر، معاون آموزشی وزیر علوم، با مطرح کردن موردی از سند آمایش آموزش عالی اعلام کرد مراکزی که آموزش مهارتی دارند، باید با هم همکاری داشته باشند، ولی این مساله لزوما به معنای تجمیع نیست و در حال حاضر نیز هیچ‌چیز قطعی نشده است. این مساله هنوز هم با وجود تغییرات زیادی که در صدر دانشگاه علمی – کاربردی ایجاد شده، ادامه دارد و اظهارات جدید مسئولان این دو دانشگاه نشان‌دهنده اهمیت این موضوع است. اما یکی از نکات مهم در این مساله، سرنوشت دانشجویان دو دانشگاه خواهد بود. بر اساس آمار، دانشگاه علمی – کاربردی دارای 840 مرکز آموزشی و با جمعیتی نزدیک به 900 هزار دانشجو است و از سوی دیگر دانشگاه فنی و حرفه‌ای نیز طبق گفته مسئولان آن، 173 دانشکده و 220 هزار دانشجو دارد.
با وجود این باید دید سرنوشت دانشجویان این دو دانشگاه به کجا خواهد رسید. البته رئیس دانشگاه علمی - کاربردی چندی پیش درباره این مساله گفته است: «مراکز موظف هستند تا پایان سال تحصیلی ۹۸-۹۷ دانشجویان را آموزش دهند، اگر یک دانشجو در مرکزی در تحصیل خود عقب مانده بود، واحدهای استانی آنها را در مراکز دیگر جایابی می‌کنند و ما موظفیم آنها را فارغ‌التحصیل کنیم و این کار را می‌کنیم.»
