یک سال پیش در چنین روزهایی بود که یک عکس در فضای مجازی دست به دست شد و یک نام دهان به دهان چرخید و تکرار شد. محسن حججی رزمنده ۲۶ ساله ایرانی که ۱۶ مردادماه ۹۶ توسط گروه داعش به اسارت درآمده بود، ۱۸ مرداد به شهادت رسید. تصویر نگاههای او چنان بازتابی داشت که حتی بسیاری از هنرمندان دگراندیش را به تحسین و تشویق وامیداشت.
محسن حججی متولد تیرماه ۱۳۷۰ در نجفآباد اصفهان بود. یک جوان دهه هفتادی که تصور میشد از آرمانهای انقلاب و دفاع مقدس فاصله گرفتهاند و امیدی به همت و غیرتشان در آوردگاههای سخت نیست! اما جبهه دفاع از حرم به عینه ثابت کرد که اگر صحبت روی ارزشها و تأثیرشان روی قلبها باشد، هیچ دههای را نباید خالی از مردانی بدانیم که با شجاعت و ایمانشان حماسهها خلق میکنند و به تاریخ بشریت معنا میدهند.
شهید حججی نمونهای از یک جوان مؤمن و انقلابی بود که سالها پس از پیروزی نهضت امام خمینی به دنیا آمد و در فضای انقلاب رشد کرد و به سن جوانی رسید. جوانی انقلابی که از کودکی پای روضه امام حسین (ع) بزرگ شد و حسینی زیست و کربلایی از دنیا رفت. اینکه میبینیم از خیمه سوخته پشت تصویر محسن گرفته تا لحظه به اسارت درآمدنش در آن دشت گرم، آن داعشی چاقو به دست و آن نگاههای پرصلابت حججی همگی یادآور واقعه عاشورا هستند، اتفاقی نیست. محسن حججی در فرهنگ عاشورایی انقلاب پرورش یافته بود و حالا همانطور از دنیا میرفت که آموخته بود.
در زندگینامه شهید حججی میخوانیم که پاسدار لشکر زرهی ۸ نجف اشرف بود. نام این لشکر در جنگ تحمیلی آنقدر شهرت دارد که به جرئت میتوان گفت: جزءلاینفک تاریخ دفاع مقدس است. لشکری به فرماندهی حاج احمد کاظمی که در عملیاتهای بسیاری خطشکن بود و شهدای بسیاری تقدیم کرد.
حالا لشکر ۸ نجف شهیدی دیگری داده است؛ رزمندهای از نسل جوانان پس از جنگ که ظاهراً چیزی از فضای جبههها را درک نکرده بود، اما همان ارزشهایی که جوانان دهه ۶۰ را به جبهه میکشاند، محسن را نیز جبههای کرد و چنین سرنوشت خیری را برایش رقم زد. صحبت از نحوه شهادت محسن حججی تنها یادکردی از یک جوان شجاع نیست، صحبت از تبیین و تداوم ارزشهایی است که انقلاب خمینی در پی آن بود؛ عاشورایی زیستن، عاشوایی اندیشیدن و عاشورایی مردن.
در تمام سالهای دفاع مقدس آنقدر امثال محسن حججی به جبههها رفته بودند که آسمان انقلاب پر از ستاره بود. کثرت باعث میشد واژه شهید و شهادت برایمان عادی شود، اما وقتی حججیها در خلال دهه چهارم انقلاب قدم در میادین جنگ گذاشتند، خیلی چیزها تغییر کرد. دانستیم اگر بنا به ایمان و اعتقاد باشد، هیچ وقت هیچ ارزشی رنگ نخواهد باخت. اگر بنا باشد جوانی مؤمن و انقلابی از داشتههایش دفاع کند، هیچ زخمزبانی نمیتواند او را از هدفش منصرف کند. اگر بنا باشد از انقلاب در آن سوی مرزها دفاع شود، هستند محسنهایی که فرزند کوچک خود را رها کنند و دل به طوفان خطر بسپارند.
حالا یک سال از شهادت محسن حججی میگذرد. کمی کمفروغ، اما هنوز به یادش هستیم. نگاههای پرصلابت او وقتی که گلولهای به پهلویش خورده و جلادی چاقو به دست یقهاش را گرفته بود، فراموش شدنی نیست. محسن حججی نشان داد وقتی از ایمان صحبت میکنیم، دقیقاً منظورمان چیست. وقتی از صلابت یک رزمنده مکتبی حرف میزنیم، چه چیزی را مد نظر داریم. وقتی از حسینی رفتن میگوییم، چه کسانی را در نظر داریم.
شهید حججی در یک نگاه
محسن حججی سال ۱۳۷۰ در شهر نجفآباد اصفهان به دنیا آمد. او از جهادگران و اعضای فعال مؤسسه شهید احمد کاظمی بود که در عملیاتی مستشاری نزدیک مرز سوریه با عراق به اسارت گروه تروریستی داعش درآمد و پس از دو روز به دست تروریستهای تکفیری در سوریه به شهادت رسید. داعش چندی پس از انتشار فیلمی که ادعای به اسارت درآوردن محسن حججی را داشت، اعلام کرد که وی را به قتل رسانده است. شهید حججی دهمین عضو از لشکر زرهی ۸ نجف اشرف است که طی جنگ در سوریه به شهادت رسیدهاند.
این جهادگر فرهنگی از فعالان ترویج و تبلیغ کتاب بود و اقدامات جهادی را در اردوهای سازندگی برای خدمت به مناطق محروم انجام داده و از خادمین راهیان نور در مناطق عملیاتی دوران دفاع مقدس بود. شهید محسن حججی در سال ۱۳۹۱ ازدواج کرد، ثمره ازدواج وی پسری به نام علی است. وی روز دوشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۶ به اسارت دشمن درآمد و در روز چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۶ در سوریه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.