بعضی از اعزه و دوستان و اقوام و همشهریان محترم پیشنهاد کردند که به مناسبت چهلمین روز درگذشت آیتالله حاج سیدمهدی ابنالرضا خوانساری کتابی تدوین و تنظیم شود و به عنوان یک یادبود و یادگار، خصوصه برای حوزویان عزیز و دانشگاهیان محترم بماند. گرچه ارزش و عظمت معظمله فراتر از این است. اما آنچه در بضاعت ما بود، با وقت بسیار کم و همکاری عزیزان مطالبی جمعآوری و به صورت کتابی درآمد که به بهانه انتشار آن این وجیزه به نگارش آمده است. برخی از فضلا و دوستان نیز مقالاتی ارائه نمودند که ما بعد از پیامها و تصاویری که مربوط به زمان حیات و مماتشان میباشد، چاپ و نشر نمودیم. امید است در آینده بتوانیم با فعالیتهای بیشتر و همکاریهای بهتر آقایان محترم کتابی در خور شأن و شأنیت ایشان منتشر سازیم. معرفی این اثر را بهانهای میسازم برای ارائه زندگینامهای کوتاه از آن بزرگوار.
حضرت آیتالله حاج سیدمهدی ابنالرضا در سال ۱۳۱۴ شمسی در شهرستان مذهبی خوانسار دیده به جهان گشود. خانواده او از ریشهدارترین خانوادههای منطقه محسوب میگردد، والد معظم وی حضرت آیتالله سیدمحمدعلی ابنالرضا، خود از علمای بنام و شخصیتهای عصر اخیر بود و در سال ۱۳۸۹ هجری شمسی به دیار باقی شتافت. والده مکرم ایشان مرحومه حاجیه خانم شفیعی بود که در عفت و نجابت و دیانت بین طایفه بانوان به عنوان الگو و اسوه مطرح بود. آقا سیدمهدی وقتی دوران صباوت را پشت سر گذاشت تحصیلات ابتدایی را در همان مدارس خوانسار شروع نمود و میتوان از ادیب اریب مرحوم حاج شیخ محمدحسن رفیعی خوانساری به عنوان یکی از اساتید ایشان در آن دوره نام برد؛ بعد از سن ۱۲ سالگی به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. مقدمات ادبیات عرب و قسمتی از سطوح را تا حد شرحلمعه و قوانین، در خوانسار و نزد والد ماجد خود و عالم ادیب و فاضل اریب مرحوم فاضل سمیعی و نیز مرحوم آیتالله حاجآقا حسین علوی به پایان رسانید. در سال ۱۳۳۱ هجری شمسی که مرحوم آیتالله العظمی حاج سید محمدتقی خوانساری رحلت نموده بود به اتفاق والدش مرحوم آیتالله حاج سیدمحمدعلی ابنالرضا جهت شرکت در مراسم تشییع و تدفین آن مرجع عظیمالشأن به قم آمده، اما پس از اتمام مراسم در قم ماند و به تحصیل علوم دینی پرداخت. پس از اینکه دروس سطح و سطح عالی را نزد اساتیدی، چون مرحوم آیتالله مجاهدی و آیتالله سلطانی طباطبایی فرا گرفت برای تحصیل دروس خارج فقه و اصول به درس مرحوم آیتالله العظمی بروجردی راه یافت و به مدت دو سال از درس فقه ایشان بهرهمند گشت. پنج سال نیز در درس خارج فقه و اصول مرحوم امام خمینی شرکت جست و موفق گشت در یک دوره اصول ایشان علاوه بر دروس خارج فقه معظمله شرکت نماید و پس از اینکه مرحوم امام به ترکیه تبعید گشت، یعنی از سال ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۵۴، از دروس خارج فقه آیتالله محقق داماد، آیتالله گلپایگانی و آیتالله حاج شیخ مرتضی حائری بهرهمند گشت و در خلال همین سالها موفق شد تا یک دوره درس خارج اصول مرحوم آیتالله حاج شیخ محمدعلی اراکی را همچنین درک نماید و نیز از درس تفسیر مرحوم علامه طباطبایی استفاده نماید، البته در تعطیلات تقویمی و حوزوی و فرصتهایی که پیش میآمد به خوانسار میرفت و علاوه بر تدریس دروس حوزوی برای کسانی که درخواست مینمودند به تأسیس کارهای عامالمنفعه از جمله تأسیس درمانگاه و زایشگاه فاطمیه و تجدید بنای مسجد مرحوم آیتالله ابنالرضا و حمام عمومی پرداخت ولی، چون در اثر تضییقاتی که حکومتهای گذشته نسبت به حوزههای علمیه اعمال مینمودند شهر مذهبی خوانسار از نظر علمی و حوزوی رو به ضعف میرفت به حدی که فقط چند نفری از آن شهر به تحصیل اشتغال داشتند در حالی که در سالهای قبل نسبت به دروس حوزوی مرکزیت داشت؛ به فکر تأسیس حوزه علمیه افتاد و برای اینکه دولت وقت نتواند آن را محدود یا تعطیل نماید درصدد به ثبت رساندن آن برآمد و در سال ۱۳۵۲ هجری شمسی رسماً حوزه علمیه را در ثبت شرکتهای غیرانتفاعی به ثبت رسانید؛ ولی آنچه در این مقطع حساس مهم است این است که او والد خویش آیتالله سید محمدعلی را نیز با خود همراه نمود که معلوم است از این رهگذر توفیقات بیشتری را به دست آورد؛ و ثانیاً به اتفاق ایشان از مرحوم آیتالله حاج سیداحمد خوانساری درخواست نمودند که معظمله به عنوان مؤسس مطرح کردند. مرحوم آیتالله حاج سیداحمد خوانساری نیز از این پیشنهاد استقبال فرمودند. در همان سال جهت بنای حوزه زمینی را تهیه نمود که بنای عظیم حوزه علمیه در آنجا ساخته شده است. در سال ۱۳۵۳ صندوق ذخیره حضرت ولی عصر (عج) خوانسار را جهت ارائه خدمات به متقاضیان قرضالحسنه بدون اخذ هیچگونه کارمزد یا سودی تأسیس نمود و در سال ۱۳۸۵ نیز صندوق قرضالحسنهای را در تهران به همین منظور تأسیس فرمود.
تواضع و اخلاص در عمل و بیتوقعی، تلاش و جدیت همراه با توکل عمیق به حضرت حق هو اسمهو همچنین تعظیم شعائر مذهبی و توسل به اهلبیت عصمت و طهارت (ع) و ترویج معارف الهیه، از صفات بارز زندگی سراسر برکت او محسوب میگردد. اعتقاد به توحید و معاد و ایمان به امامت و نبوت، قضای حوائج ناس و احساس به والدین که مثلاً ۴۵ روز در زمان کسالت پدرش از ایشان چشم بر نداشت و همچنین جهت رضایت مادر به خوانسار هجرت نمود همه نمونههای بارزی از آن کمالات و اعتقادات محسوب میگردد. زهد و سادهزیستی و دوری جستن از تشریفات و تجملات در عین پاکیزگی و طراوت، زیباسازی و عمران مراکز عمومی و رعایت کامل بهداشت و پاک نگاه داشتن هوا و محیط زیست از آلودگی، همه از اموری است که ایشان به آن اهتمام میورزید و عجیب این است که در عین صلابت و سختگیری که نسبت به اجرای قوانین و آییننامهها داشت و معتقد بود که اگر نظمی نباشد موفقیتی حاصل نمیگردد، اما بسیار باعاطفه و بامحبت و دلسوز بود.
تعظیم شعائر مذهبی و ترویج مکتب والای اهل بیت عصمت و طهارت (ع) را وظیفه اصلی خویش میدانست و تمام توان خویش را در راه تقویت این دو امر صرف نمود که تأسیس حوزه علمیه حضرت ولیعصر (عج) خوانسار و توسعه و بازسازی حسینیه جد امجدش مرحوم آیت الله آقامیرزا محمود ابنالرضا و همچنین بازسازی و توسعه مسجد آقا اسدالله که مسجد مرکزی شهر محسوب میگردد، نتیجه آن افکار و عقاید میباشد و در روز جمعه پنجم فروردین ۱۳۹۶ ه- ش. در شهر مقدس قم دعوت حق را لبیک گفت و در جنب مقام حضرت ولی عصر (عج) واقع در وادیالسلام نجف اشرف به خاک سپرده شد. سلامالله علیه و حشرهالله مع محمد و آله الطاهرین.