کد خبر: 931245
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۳۹۷ - ۲۲:۰۸
به انگیزه سومی کاروان ایران در پاراآسیایی جاکارتا و روز و هفته ملی پارالمپیک
اگرچه نامگذاری یک روز به نام «روز ملی پارالمپیک» یکی از انتظارات ورزشکاران جانباز و معلول بوده، اما همچنان سایر خواسته‌های مهم و بحق این قشر زحمتکش و بی‌ادعا محقق نشده است.
اگرچه نامگذاری یک روز به نام «روز ملی پارالمپیک» یکی از انتظارات ورزشکاران جانباز و معلول بوده، اما همچنان سایر خواسته‌های مهم و بحق این قشر زحمتکش و بی‌ادعا محقق نشده است.
سومی ایران در بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا جدیدترین افتخاری است که ملی‌پوشان جانباز و معلول برای کشورمان به ارمغان آورده‌اند. برطرف کردن کمبود‌ها و تبعیض‌ها، آرزویی است که آن‌ها سال‌هاست که چشم‌انتظارش هستند.
۲۴ مهرماه در حالی به نام روز «ملی پارالمپیک» نامگذاری شده که کمبود امکانات، مهیا نبودن شرایط برای کشف استعدادها، بی‌توجهی مسئولان و اختلاف فاحش حقوق پارالمپیکی‌ها و المپیکی‌ها تنها بخشی از چالش‌های پیش‌روی ورزش جانبازان و معلولان است. قطعاً صرف نامگذاری یک روز و یک هفته به نام پارالمپیک باری از دوش این ورزشکاران توانمند، غیور و متعصب برنمی‌دارد. توجه، نگاه ویژه و رسیدگی به حال و روز پارالمپیکی‌ها، برطرف کردن کمبود‌های سخت‌افزاری و از بین بردن تبعیض‌ها از جمله اقداماتی است که برای قدردانی و توجه هرچه بیشتر به جانبازان و معلولان باید در دستور کار مسئولان قرار گیرد.
تبعیض‌های زجرآور
نایب‌قهرمان پرتاب نیزه ایران در بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ یکسان‌سازی حقوق را خواسته همه ورزشکاران پارالمپیکی خواند. عبدالرضا جوکار در گفت‌وگو با «جوان» به حقوق‌های اندک و تبعیض‌آمیز صندوق حمایت از قهرمانان اشاره و عنوان کرد: «شرایط نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده است. ۱۰ سال پیش جوایز پارالمپیکی‌ها بسیار کمتر از جوایزی بود که به المپیکی‌ها تعلق می‌گرفت. خوشبختانه بحث یکسان‌سازی جوایز برطرف شده و از این بابت مشکلی نداریم، اما هنوز هم تبعیض‌های زیادی وجود دارد. حقوقی که از سوی صندوق قهرمانان و پیشکسوتان به مدال‌آوران پرداخت می‌شود، یکی از این موارد است. دریافتی ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی قابل قیاس نیست. من با هفت مدال پارالمپیک (دو طلا، دو نقره و سه برنز) یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرم، در صورتی که ورزشکاران المپیکی با یک مدال طلا، سه برابر من حقوق می‌گیرند. برای یک مدال طلای پارالمپیک ۹۰۰ هزار تومان می‌پردازند و برای یک مدال طلای المپیک ۳ میلیون تومان، از طرفی بابت مدال‌های جهانی و آسیایی هم هیچ حقوقی به ما پرداخت نمی‌کنند. حقوق صندوق فقط به ورزشکاران مدال‌آور در پارالمپیک تعلق می‌گیرد، در صورتی که ورزشکاران سالم برای مدال‌های جهانی و آسیایی نیز حقوق دریافت می‌کنند. خواسته‌های ما شخصی نیست، شاید هر ورزشکاری شانس حضور در پارالمپیک را پیدا نکند، یکسان‌سازی حقوق کمترین خواسته ما از مسئولان است.»
قول وزیر عملی شود
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته ایران اختصاص سالن به ورزش جانبازان و معلولان را یکی از خواسته‌های همیشگی عنوان کرد. داوود علی‌پوریان ابراز امیدواری کرد قول وزیر ورزش هرچه زودتر عملی شود: «مدال‌های ورزش جانبازان و معلولان به چشم می‌آید؛ کاروان پاراآسیایی با ۵۱ طلا سوم آسیا می‌شود، این پیشرفتی تاریخی است و امیدواریم توجهات مسئولان تا المپیک ۲۰۲۰ ادامه داشته باشد تا این موفقیت را در توکیو نیز تکرار کنیم. ورزشکاران این قشر به امکانات و سالن‌های مختص به پارالمپیکی‌ها نیاز دارند. ضمن اینکه امیدواریم قول وزیر ورزش در خصوص یکسان‌سازی حقوق ورزشکاران عملی شود. این مسئله توجه ویژه مسئولان وزارت ورزش را می‌طلبد. حقوق ورزشکاران رشته‌های تیمی یک‌سوم رشته‌های انفرادی است.»
علی‌پوریان در ادامه از مسئولان خواست تا بیشتر از گذشته هوای ورزشکاران پارالمپیکی را داشته باشند: «اهل گلایه نیستیم، ولی دوست داریم مسئولان بیشتر به ما سر بزنند و بازی‌ها و تمریناتمان را از نزدیک تماشا کنند. حضور آن‌ها نقطه قوتی برای ماست. امیدواریم مدال‌هایمان برایشان تکراری نشود.»
کمبود‌های اساسی
عشرت کردستانی از کمبود شدید فضا‌های ورزشی در سراسر کشور انتقاد کرد. بانوی طلایی پرتاب وزنه ایران در پاراآسیایی جاکارتا در گفت‌وگو با «جوان» به بخشی از این کمبود‌ها اشاره کرد: «ورزشکاران جانباز و معلول ایرانی با تکیه بر توانایی‌ها و غیرت خود به افتخارات بزرگ می‌رسند. متأسفانه بستر مناسب برای رشد و کشف استعداد‌ها در بسیاری از استان‌های کشور وجود ندارد. فضا‌های ورزشی ویژه معلولان در نظر گرفته نمی‌شود و امکانات ما به هیچ‌وجه با کشور‌های آسیایی قابل مقایسه نیست. فراموش نکنیم ورزش معلولان را باید در سه گروه دسته‌بندی کرد؛ جانبازان و معلولان، نابینایان و ناشنوایان. برای ورزشکاران نابینا حتی یک سالن تخصصی هم در ایران وجود ندارد. در چهار سالی که دبیر هیئت جانبازان و معلولین استان کرمان بودم، بار‌ها شاهد بودم که ورزشکاران نابینا با چه مشکلاتی ورزش می‌کنند. در تمامی رشته‌ها به سالن‌های ویژه نیاز داریم. در دوومیدانی و رشته پرتاب، پیست تخصصی در کرمان نداشتیم و با همت مسئولان یک پیست تخصصی گرفتیم. فکر نکنید که یک پیست تخصصی در اختیار داشتیم؛ یک زمین خاکی گرفتیم تا موقتاً از آن استفاده کنیم.»
قهرمان پرتاب وزنه ایران در بازی‌های پاراآسیایی در خصوص تبعیض‌های دائمی بین المپیکی‌ها و پارالمپیکی‌ها اظهار داشت: «ورزشکاران پارالمپیکی نصف حقوق المپیکی‌ها را می‌گیرند. ورزشکاران معلول و جانباز اگر در بازی‌های جهانی و آسیایی مدالی بگیرند، حقوقی دریافت نمی‌کنند. بار‌ها پیگیر این موضوع شده‌ایم و بار‌ها قول داده‌اند، ولی هیچ وقت قول‌ها عملی نشده است. حالا که ورزشکارانمان در پاراآسیایی گل کاشتند و با غیرت خود ایران را به رده سوم رساندند از مسئولان می‌خواهم قدر این بچه‌ها را بدانند. ما از ژاپن هم جلو زدیم در صورتی که امکانات ژاپن چندین برابر امکانات ما بوده و هست.»
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
توپانی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۲:۴۹ - ۱۳۹۷/۰۷/۲۴
0
0
درودبرغیرتتان
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار