در اینکه فوتبال باشگاهی ایران بدهی روی بدهی بالا میآورد هیچ حرفی نیست، اما جالب اینجاست که هر وقت بحث کمک به این فوتبال مثلاً حرفهای، آن هم از جانب دولت پیش میآید بلافاصله یک بدهی جدید رو میشود!
همین چند روز قبل بود که خبر کمک ۵۰۰ هزار یورویی دولت به دو تیم پرهوادار پایتخت رسانهای شد و پشت سر این خبر، یکی دیگر از طلبکاران باشگاه استقلال خبر تکمیل شدن پرونده شکایت خود را اعلام کرد تا استقلالیها از همین حالا بخش عمدهای از پولی را که قرار است دریافت کنند، خرجشده بدانند.
شاید تا اینجای کار ایرادی به این مسئله وارد نباشد، اما وقتی بدانیم که این پولها از بیتالمال و بهطور مشخص از جیب مردم هزینه میشود، آن وقت داستان شکل دیگری به خود میگیرد. داستانی تکراری و تأسفآور که مدتهاست فوتبال ایران با آن درگیر است و گویا پایانی هم نمیتوان برای آن متصور بود.
حقیقت این است که فوتبال ایران وابسته به دولت است و هر چقدر هم که بکوشد تا خود را مستقل نشان دهد، اما این فوتبال باز هم از بیتالمال ارتزاق میکند و در این راه از ریالی هم نمیگذرد. البته این مسئله را نباید تاب آورد، اما بدتر از این، حضور مدیران ناکارآمدی در این فوتبال است که چشم بسته و بدون کوچکترین دغدغهای پول مردم را خرج میکنند و ککشان هم نمیگزد.
پروندهای که دیروز دوباره برای استقلال و بدهی تازه برای این باشگاه رو شد، قصه جدیدی نیست و میتوان حتی آن را برای باشگاه رقیب هم متصور بود. فوتبال ایران به این بیتالمالخوریها عادت کرده، عادت کرده مفت بخورد و پاسخگو هم نباشد. عادت کرده از زمین و زمان طلبکار باشد. به اینکه بیتالمال را بالا بکشد و پرداختهای میلیاردی را حق خود بداند، عادت کرده، به اینکه قلدرمآبانه با همه برخورد کند هم عادت کرده است.
۵۰۰ هزار یورو این روزها و در این وانفسای اقتصادی برای مردم کوچه و بازار یک ثروت افسانهای به حساب میآید. مردمی که برای تأمین نان شب خود نیز با مشکل روبهرو هستند، بدون تردید با شنیدن این اخبار و اینکه چگونه پولشان سر از جیب طلبکارانی درمیآورد که تنها بهخاطر سوءمدیریت مدیران فوتبال طلبکار شدهاند، سر به تأسف تکان میدهند و البته جز این هم کاری از دستشان بر نمیآید.
یکبار برای همیشه باید تکلیف فوتبال روشن شود که این فوتبال خصوصی است یا دولت. چرا باید هزینههای کوتاهیهای آن را بیتالمال پس بدهد، در حالی که وقتی پای تصمیمگیریهای کلان به میان میآید، همه حرف از حرفهای بودن و غیردولتی بودن میزنند. فوتبال ایران مایه شادی، سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت مردم است درست، اما فراموش نمیکنیم که همین فوتبال در دهههای قبل با هزینههایی به مراتب کمتر از این هم دل مردم را شاد کرده، با این تفاوت که آن روزها مدیرانی لایق بر سر کار بودند و خوب میدانستند از بازیکن، مربی و باشگاهشان چه میخواهند. به نظر میرسد فوتبال ایران امروز بیشتر از هر زمان دیگری محتاج این مدیران است. فوتبال ورزشی پرخرج است و این را همه میدانند. کسی هم توقع ندارد که فوتبال امروز با هزینههای دهههای قبل اداره شود، اما میتوان این انتظار را داشت، مدیرانی در رأس کار قرار گیرند که از بیتالمال و پول مردم بیشتر و بهتر مراقبت کنند تا این ۵۰۰ هزار یوروهایی که پرداخت میشود، مفت به باد نرود.