استعدادیابی بدون شک نبض ورزش و مهمترین عامل موفقیت آن است که توجه به این مقوله میتواند جاده موفقیت را هموار و بیتوجهی به آن کار را سخت و دشوار کند. مسئلهای که به نظر میرسد مسئولان ورزش این روزها نیمنگاهی به آن دارند.
چشمانداز وزارت ورزش گویا حضور قدرتمند در المپیک جوانان سنگال (۲۰۲۲) است و به همین منظور قرار است مسابقاتی تحت عنوان المپیاد استعدادیابی برای ورزشکاران ۱۲ تا ۱۵ سال برگزار شود، آن هم برای مهیا کردن کاروانی قدر که در چهار سال آینده حرفهای زیادی برای گفتن در المپیک داشته باشد. این المپیاد با حضور ۱۸۰ هزار و ۴۹ ورزشکار از سرتاسر کشور که اواخر ماه جاری تا دهه اول ماه آینده برگزار خواهد شد و شرکتکنندگان به رقابت با یکدیگر خواهند پرداخت برای انتخاب برترینهای کشور در قالب ۲ هزار و ۴۰۰ نفر که گویا برنامههای خوبی نیز برای حمایت از آنها در چهار سال آینده تحت عنوان بستههای حمایتی حقوقی، تحصیلی، مالی، پشتیبانی، پزشکی و آمادگی جسمانی تدارک دیده شده است!
برگزاری المپیاد استعدادها، بدون شک اتفاق خوبی است، خصوصاً که طی سالهای گذشته بارها و بارها ثابت شده که استعدادهای فوقالعاده و خوبی در اقصی نقاط ایران و چه بسا مناطق محروم وجود دارد که با توجه و رسیدگی به آنها میتوان زمینههای کسب موفقیت را فراهم کرد. استعدادهایی که این روزها به لطف پیشرفت تکنولوژی، میتوان نمونههایی از آن را در صفحات اجتماعی دید. نمونههایی، چون امیرمحمد علامه که ویدئوی منتشر شده از تواناییها و استعداد ذاتی او، دنیا را خیره کرد و دیبالا مهاجم یوونتوس را بر آن داشت تا این کودک ۱۰ ساله دهدشتی را که با توپ پلاستیکی استعداد خود را به معرض نمایش گذاشته بود، بیابد. یا امیرحسین حاجیزاده نابغه اردبیلی که به مسی ایران معروف شد. نفراتی که بدون شک نمونههای زیادی از آنها را میتوان در جایجای ایران و در رشتههای ورزشی مختلف یافت. واقعیت، اما این است که همه شانس دیده شدن را ندارند و بسیاری از استعدادهای ناب با وجود پیشرفت در زمینههای مختلف قربانی محرومیتها و دیده نشدنها میشوند و این فرصت را پیدا نمیکنند تا استعدادهای خود را به معرض نمایش بگذارند و گامی در مسیر موفقیت بردارند، مگر آنکه مسئولان ورزش، طرح و برنامهای حساب شده و جامع برای یافتن استعدادهای ورزشی از اقصی نقاط کشور داشته باشند و نگاهشان تنها به آنهایی نباشد که تواناییهای لازم را برای ورزش کردن دارند.
از اهمیت یافتن استعدادها برای کسب موفقیت در ورزش همان بس که در المپیک جوانان، هدف کشورها نه نتیجهگرایی که رسیدن به اهداف بلندمدت با شکوفایی استعدادهاست. استعدادهایی که یافتن و پرورش آنها میتواند به موفقیتهایی به مراتب بهتر و بیشتر در آینده منتهی شود و آینده ورزشی کشورها را تضمین کند. در واقع توجه به این استعدادها به شکلی اصولی، نه فقط میتواند زمینهساز شکوفایی تواناییهای افراد و گامی بلند در راستای کسب موفقیتهای ورزشی باشد که میتواند سلامت جوامع را نیز تضمین کند. البته به شرط آنکه با برنامهای حساب شده و بسترسازی مناسب پیش برود و یک طرح و برنامه سطحی و گذرا نباشد که این نتیجهای جز حیف و میل بیتالمال ندارد!
نگاه مسئولان در برگزاری رقابتهایی، چون المپیاد استعدادیابی بدون شک قابل تقدیر است، اما مسئله مهم چگونگی برگزاری این مسابقات و داشتن برنامهای اصولی برای نتیجه به دست آمده از این رقابتهاست. در واقع مهمتر از پیاده کردن اینگونه طرحها، نحوه برخورد و رسیدگی به نتیجه به دست آمده از آن است. در غیر این صورت یافتن استعدادها و سپس رها کردن آنها، نه فقط سودی برای ورزش کشور ندارد که ضرر مالی و حتی روحی و روانی را در پی خواهد داشت و نتیجهای عکس خواهد داد. بنابراین انتظار میرود آقایان به این بعد مسئله نیز توجه لازم را داشته باشند و تمام تمرکزشان تنها به برگزاری المپیاد استعداد نباشد و برای آموزش و پرورش این استعدادها نیز برنامهای جامع داشته باشند.