سرویس فرهنگی جوان آنلاین: تئاتری‌ها باید برای ادبیات ایران دل بسوزانند. تا کی ژست روشنفکری به خودمان بگیریم؟ قدمت تئاتر ایران، خیلی بیش از دیگر کشورهاست و ما نباید هویتمان را فراموش کنیم.
حسین عالم‌بخش، کارگردان تئاتر که این روز‌ها نیز نمایش «دهکده هاپوخان» را روی صحنه دارد، در مورد توجه به تئاتر خانواده و دور شدن از تئاتر سطحی و مبتذل عنوان کرد: صادقانه بگویم این روز‌ها وضعیت تئاتر ما اصلاً خوب نیست و این از چند جهت قابل بررسی است.
وی با بیان اینکه محتوا و دیالوگ‌های برخی نمایش‌ها، چیز‌هایی نیست که انتظارش را داشته باشیم خانواده برای تماشایش بنشیند، توضیح داد: نکته دیگر اینکه ما قدر ادبیات خودمان را ندانستیم و آن را فراموش کردیم. درست است که متون ادبیاتی دنیا در خیلی زمینه‌ها غنی است، اما این بدان معنا نیست که ما ادبیات غنی خود را هم فراموش کنیم و همه کار‌ها را از آن سوی آب‌ها به اجرا بیاوریم.
کارگردان نمایش آیینی «خاتون» در ادامه افزود: ما تا می‌گوییم ادبیات غنی ایرانی همه یاد رستم و سهراب می‌افتند. ما که فقط این داستان را نداریم! درددل‌ها، مشکلات، آموزه‌ها و مسائل امروز هم هست. متأسفانه قدری هم ابزارزده شده‌ایم و به دنبال فنون تئاتر رفته‌ایم، اما همین فن ما را راضی کرده و از محتوا جا مانده‌ایم. به هر حال تئاتر باید اندیشه را ارتقا دهد. حال برخی می‌گویند این کار را می‌کنند، اما این شاید با معنای کل جامعه فرق داشته باشد. این کارگردان تئاتر اظهار داشت: ۱۰، ۱۵ سال پیش مرکز هنر‌های نمایشی، شعاری را به نام «تئاتر برای همه» مطرح کرد. حتی مدالیومی هم مدت‌ها تئاتری‌ها به سینه می‌زدند، اما واقعاً الان تئاتر به همین سمت می‌رود؟ صادقانه این است که تئاتر امروز نیاز به فداکاری همه دوستان دارد. از حرف تا عمل فاصله زیاد است. با این حال، همه این مسائل یک همت والا می‌طلبد که خود هنرمندان برخیزند و از شعارزدگی و حرف دور شوند و فداکاری کنند. وی با بیان اینکه مسئولان دلسوز نیز در این زمینه کمک حال هنرمندان باشند، افزود: الان خود جامعه تئاتر به این نتیجه رسیده که باید خودش به داد خودش برسد وگرنه کار‌ها درست نمی‌شود.
