مسعود نجابتی دبیر کل پنجمین جشنواره هنر مقاومت با انتشار دلنوشته‌ای برای مرحوم احمدرضا دالوند که در سال‌های اخیر به جرگه هنرمندان متعهد و وفادار به هنر انقلاب اسلامی پیوسته بود، واکنش نشان داد.
استاد نجابتی نوشت: شهامت استاد احمدرضا دالوند ستودنی بود. رُک و با صراحت سخن می‌گفت و این اواخر در تاختن به هنرمندان غرب‌زده و ادا و اطوار‌های روشنفکرانه و رشد قارچ‌گونه گالری ها، لحظه‌ای آرام نداشت. بسیار مؤدب بود و زبانش از خشونت عاری، اما برای بسیاری تلخ و گزنده. رفاقت ما از همین جا آغاز شد، هر چند از سال‌ها پیش او را می‌شناختم. ابتدا به عنوان طراح و نقاش و سپس در کسوت تصویرگر مطبوعاتی و گاهی طراح گرافیک و البته بیشتر نویسنده و منتقد. به طبع‌آزمایی در یک رشته هنری اکتفا نکرد و به عنوان یک انسان فرهنگی و با فطرتی بیدار وارد فضای جنگ نرم شد و با عشق به حقیقت به جریان هنر انقلاب و مقاومت پیوست و این اواخر در تولید نشریه هنر و رسانه انقلاب (هور) به عنوان سردبیر و نویسنده مسئولیت پذیرفت؛ نشریه‌ای که در بنیاد فرهنگی روایت فتح و با همکاری حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و همراهی استاد شجاعی طباطبایی، سه شماره انتشار یافت و در مواجهه با مشکلات اقتصادی و بیماری ایشان، ناگزیر تن به تعطیلی داد. اندوه تعطیلی هور که شاید یگانه رسانه هنر مقاومت در شرایط فعلی بود، کمتر از اندوه بیماری و سایر مشکلاتش نبود و البته این در مقابل اندوهش از هنر منحط و غرب زده، هیچ نبود. کراهتش از آنچه دیرزمانی تجربه کرده بود و رغبتش به فضای هنر متعهد، به ذائقه برخی خوش نیامد و همکاری‌اش با جبهه فرهنگی انقلاب را برنتافتند و او را به انزوا کشاندند. امیدوارم رسانه‌های کوچک و محدود دوستان واقعی‌اش اندیشه‌های این مرد آرمیده در خاک را به جامعه فرهنگی و هنری بر عهده گیرند و نام و یادش را زنده نگه دارند. انتشار بخشی از پیام‌های او را طبق درخواستش در بیمارستان، به بعد از زمان حیاتش موکول کردم؛ پیام‌هایی که این اواخر بین ما رد و بدل می‌شد و سابقه آن موجود است...
«بسم الله. سلام. مدتی است متوجه واکنش‌های منفی از سوی برخی اهل رسانه نسبت به خودم شده‌ام. برخورد‌های سرد. بی‌اعتنایی و برائت از دالوند را دارم به عینه می‌بینم.» «در جنگ نرم آبرو که سهل است هر آنچه لازم است تقدیم انقلاب می‌کنم. اما اینان که اهالی رسانه‌اند و اغلب دانسته و گاهی ندانسته در شمار خائنان صف می‌بندند، سعی دارند تا مرا به انفعال بکشانند.» «نمی دانند که هر روز به درگاه خداوند تکرار می‌کنم: صراط الذین انعمت علیهم غیر‌المغضوب علیهم و الضالین. توکل به خدای بزرگ.»
