سرویس ورزش جوان آنلاین: فوتبال، پرسروصداترین رشته ورزشی ایران سال‌هاست که با حاشیه دست و پنجه نرم می‌کند و هر بار یک مدل از این حواشی مستطیل سبز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درگیری روی سکو‌ها اگرچه در فوتبال ما موضوع جدیدی به نظر نمی‌رسد و بار‌ها اتفاقات تلخ زیادی در ورزشگاه‌های مختلف شاهد بوده‌ایم، اما باید اعتراف کرد که حوادث هفته‌های آخر لیگ برتر و فینال جام حذفی اوج بی‌نظمی، سوءمدیریت و شکاف‌های فرهنگی این رشته را به نمایش عموم گذاشت. ادامه این شرایط حیات فوتبال و حتی ورزش کشور را به خطر خواهد انداخت.
در یک ماه اخیر همه از شرایط حاکم بر فوتبال باشگاهی و حواشی تمام نشدنی آن انتفاد کردند. اگرچه هیچ مسئولی مسئولیت این اتفاقات را برعهده نگرفته و رئیس فدراسیون نیز در نشست خبری‌اش صراحتاً سایر نهاد‌ها را مسئول حوادث فینال جام حذفی خوانده، اما به هر حال با هر تفکر و دیدگاهی که به این مسئله بنگریم نمی‌توانیم منکر جو مسموم استادیوم‌های فوتبال شویم. شاید در هفته‌های ابتدایی لیگ خبری از اخبار جنجالی نبود، اما واقعیت ماجرا زمانی مشخص می‌شود که دو تیم مطرح کشور، یکی از تهران و دیگری از نصف جهان، دو بازی مهم مقابل هم در پیش داشتند. در آزادی که مصدومان زیادی روی دست اورژانس ماند و حتی یک هوادار نیز جان باخت. در نقش جهان هم حاشیه دست از سر مستطیل سبز برنداشت و درگیری‌ها و تخریب ماشین‌ها بخشی از حوادث بازی دوم پرسپولیس-سپاهان بود. اوج فاجعه در فینال جام حذفی معلوم شد؛ دیداری که در ماه رمضان با چند ساعت تأخیر و دشواری‌های عجیب برگزار شد.
قطعاً هیچ عقل سلیمی در قبال چنین اتفاقاتی سکوت نمی‌کند، چراکه سکوت امروز ممکن است فجایع آینده را به همراه داشته باشد. بدون شک سوءمدیریت و بی‌مسئولیتی مدیران فدراسیون و سازمان لیگ را باید مسبب حواشی به وجود آمده دانست. تا زمانی که نحوه مدیریت فوتبالمان تغییر نکند و به سمت فراهم کردن زیرساخت‌های لازم جهت برگزاری یک مسابقه حساس با استاندارد‌های روز دنیا حرکت نکنیم مطمئناً در آینده‌ای نزدیک شاهد تکرار حوادث و حتی تشدید بحران کنونی خواهیم بود. دود این حواشی نیز به چشمان هواداران و دوستداران فوتبال خواهد رفت. متأسفانه آن‌ها که خود را مدیر فوتبالی می‌دانند و مسئولیت‌های اصلی این رشته و مسابقاتش را برعهده دارند اصلاً تلاشی برای بهبود شرایط و حتی یادگرفتن اصول اولیه مدیریت در فوتبال حرفهای انجام نمی‌دهند. آقایان خیال می‌کنند هر طور که دلشان می‌خواهد می‌توانند کار را پیش ببرند در حالی که حواشی پررنگ این اواخر واقعیت‌هایی را عیان ساخت که بار‌ها از سوی مسئولان کتمان شده بود.
جدا از بحث مدیریت، وقتی ادعای حرفهای بودن و حرفهای شدن را داریم و لیگ برترمان را به خیال خودمان حرفهای برگزار می‌کنیم باید امکاناتی در این سطح را در اختیار هواداران و تیم‌هایمان قرار دهیم. هنوز که هنوز است تماشاگران فوتبال ایران برای تماشای بازی تیم‌های محبوب خود، به ویژه در بازی‌های حساس، مجبورند از ساعت‌ها قبل به ورزشگاه بروند تا حداقل پولی که بابت خرید بلیت پرداخت کرده‌اند هدر نرود و یک صندلی در ورزشگاه برای خود پیدا کنند! سال‌هاست که این شیوه پابرجاست و حتی برگزاری ۱۸ دوره لیگ برتر نیز باعث نشده تا آقایان به فکر چاره و راهکاری در این خصوص بیفتند. تصورش چندان سخت نیست؛ هواداران دوآتشه‌ای که مجبور هستند ساعت‌ها زودتر روی سکو‌ها در نزدیکی هواداران تیم رقیب آن هم از ترس گیرنیامدن جا بنشینند تا قبل از شروع مسابقه آنقدر علیه یکدیگر شعار می‌دهند که در جریان بازی انرژی‌ای برای تشویق تیم محبوب خود ندارند. ثمره این شعار‌ها که طرفین از ساعت‌ها قبل و حتی از بیرون ورزشگاه علیه یکدیگر سر می‌دهند چیزی نیست جز زد و خورد بین تماشاگران، فحاشی، تخریب ورزشگاه و ماشین‌های خبرنگاران، عکاسان و سایرین.
در صورتی که این همه سال وقت داشتیم تا حداقل نحوه و زمان ورود و خروج هواداران در لیگ برتر را ساماندهی کنیم. یعنی تماشاگری که بلیت تهیه کرده بدون دغدغه نیم ساعت قبل از شروع بازی به ورزشگاه برود و پس از عبور از گیت‌های ویژه روی صندلی و جایگاهی که خودش تعیین کرده مستقر شود. این همان شیوه‌ای است که در لیگ‌های معتبر خارجی به خوبی جواب داده و آشوب‌های آنچنانی به ندرت در رقابت‌های آن‌ها به چشم می‌خورد. البته همان چند مورد نیز با جریمه‌ها و محرومیت‌های شدیدی روبه رو می‌شوند تا جایی که دیگر کسی هوس به حاشیه کشیدن فوتبال به سرش نزند. منتها اینجا کسی اهمیتی به هوادار نمی‌دهد. زنگ خطر برای فوتبال ما سال‌هاست به صدا درآمده، اما هر بار مسئولان از شنیدن و توجه به آن طفره رفته‌اند. اگر دیر بجنبیم دیگر نمی‌توان برای نجات فوتبال ایران کاری کرد. تا همین جا نیز فرصت‌سوزی‌های بسیاری شده با این حال انتظار می‌رود جنجال‌ها و حوادث اخیر یک بار برای همیشه ریشه‌یابی و چاره‌ای برای عدم تکرار آن‌ها اندیشیده شود.
