از زمان حفر نخستین حلقه چاه در میدان مشترک پارس جنوبی تاکنون ۲۷ ســـــال می‌گذرد. حوالی سال ۱۳۷۵ بود که شرکت نفت فلات قاره ایران با استفاده از دستگاه حفاری مدرس و تجهیزات سایر پروژه‌ها و با وجود محدودیت‌های بودجه‌ای، نخستین حلقه چاه اکتشافی پارس جنوبی را حفر کرد و درست بعد از ۲۷۰ روز انجام عملیات حفاری، وجود حجم عظیم ذخایر گاز و میعانات گازی در این میدان محرز و برای نخستین مرحله فاز یک توسعه و تولید از این میدان مشترک تعریف شد. از آن روز، سال‌ها می‌گذرد و توسعه فاز‌های مختلف پارس جنوبی با مشارکت شرکت‌های ایرانی و شرکت‌های بزرگ نفتی جهانی یکی پس از دیگری به بهره برداری رسیدند به طوری که تا انتهای سال ۱۳۸۸ فاز‌های یک تا ۱۰ به طور رسمی راه‌اندازی شدند و مابقی فاز‌ها به استثنای فاز ۱۱ و فاز ۱۴ نیز تا انتهای سال ۱۳۹۸ به طور رسمی راه‌اندازی شدند.
اواسط سال ۱۳۷۹ شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه برای توسعه بخش بالادستی فاز ۱۱ پارس جنوبی و همچنین ساخت یک کارخانه حدود ۱۰میلیون تنی تولید ال ان جی تفاهمنامه همکاری امضا کردند. پس از امضا شرکت پتروناس مالزی هم پیشقدم شد و با توافق سه جانبه شرکت ملی نفت ایران (۵۰ درصد) توتال (۴۰ درصد) و پتروناس مالزی (۱۰ درصد) توسعه بخش بالادستی و همچنین پایین دستی فاز ۱۱ پارس جنوبی را در اختیار گرفتند، ولی متأسفانه به دلیل افزایش قیمت جهانی فولاد شرکت توتال فرانسه وقت‌کشی کرد و نهایتاً با پیشنهاد حدود ۱۰ میلیارد دلاری از اجرای فاز ۱۱ کنار رفت. در سال ۱۳۸۸ چینی‌ها برای توسعه این فاز مرزی پیشقدم شدند و قرار بود ظرف ۵۲ ماه فاز ۱۱ را به تولید برسانند ولی متأسفانه آن‌ها نیز در عهد خود پایبند نماندند.
با روی کار آمدن دولت سیزدهم و آغاز فعالیت رسمی آن در مرداد ۱۴۰۰ با شعار پیشبرد طرح‌ها با تکیه بر توان داخل و اینکه هیچ طرحی نباید معطل تحقق برجام باشد، توسعه فاز ۱۱ با جدیت بیشتری دنبال شد. مهر ۱۴۰۱ با اعلام قید فوریت به منظور پیشگیری از مشکل ناترازی گاز در زمستان و با هدف تولید زودهنگام گاز از این میدان مقرر شد با کاربست تمام توان و تجهیزات، حفر چهار حلقه چاه تکمیل شود. همچنین با هدف نهایی کردن تولید از این میدان مقرر شد با انتقال سکوی بهره‌برداری فاز ۱۲ C میدان گاز پارس جنوبی به موقعیت فاز B۱۱ خلأ ناشی از ساخت سکو که معمولاً سه سال به طول می‌انجامد جبران و تولید از این میدان هر چه زودتر نهایی شود.
جابه‌جایی یک سکوی بهره‌برداری از موقعیت خود به موقعیتی جدید اقدامی ابتکاری و راهگشا برای سرعت‌بخشی به روند توسعه فاز مرزی ۱۱ بود. این اقدام حتی در پناه هم کم نظیر است. در فاز اولیه برداشت از این میدان تولید گاز به ۱۵میلیون متر مکعب در روز خواهد رسید و پیش‌بینی می‌شود با ساخت و نصب سکوی بعدی و حفاری چاه‌ها تکمیل فاز ۱۱ که گامی مهم برای کشور در راستای دستیابی به استقلال انرژی است، ظرفیت تولید گاز پارس جنوبی افزایش چشمگیری پیدا کند. این طرح روزانه ۵۶ میلیون متر مکعب گاز، ۵۰ هزار بشکه میعانات گازی و ۷۵۰ متریک تن گوگرد در روز تولید خواهد کرد که این خروجی به تأمین نیاز‌های مصرف داخلی ایران و به ظهور کشور به عنوان یک صادرکننده مهم منطقه‌ای کمک خواهد کرد. ایران با وجود اینکه تقریباً یک دهه دیرتر از قطر بهره‌برداری از میدان مشترک پارس جنوبی را آغاز کرده است و تنها ۳۰ درصد مساحت میدان را در اختیار دارد، اما امروزه برداشت روزانه گاز و میعانات ایران از این میدان مشترک از قطر پیشی گرفته است.
