سرویس سیاسی جوان آنلاین: دریابان علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی در آستانه اجرای فاز دوم کاهش تعهدات هسته‌ای ایران، یادداشت اختصاصی برای خبرگزاری تسنیم نگاشته است که در ادامه متن کامل آن می‌آید:
در اجلاس مسئولین عالی امنیتی کشور‌های جهان که خردادماه امسال در روسیه برگزار شد، نقش آمریکا در توسعه تهدیدات هیبریدی (ترکیبی) و بهره گیری این کشور از ابزار‌های چندگانه مالی، اقتصادی، تکنولوژیک و.. برای اعمال اراده خود به کشور‌های مستقل را تبیین کردم.
بدون شک ️خروج آمریکا از برجام یکی از اصلی‌ترین نماد‌های یکجانبه گرایی، بعنوان محور اصلی سیاست خارجی دولت ترامپ است. این اقدام بدلیل استفاده غیر قانونی از ابزار تحریم علیه ایران، مصداق روشنی از انجام عملیات تروریستی هیبریدی است.
اتخاذ این رویکرد و رفتار‌های منبعث از آن توسط آمریکا تنها به موضوع خروج از برجام و مواجهه با ایران محدود نبوده و با توجه به تعمیم آن به معاهده‌های مهم بین المللی، تهدیدی فزاینده برای امنیت ملی کشور‌ها و امنیت جهانی تلقی می‌شود.
اگر خروج آمریکا از برجام را از نقطه نظر پیگیری سیاست یکجانبه گرایی و اعمال تهدیدات هیبریدی برای پیشبرد آن مورد بررسی قرار دهیم، کاملا مشخص است که اتخاذ این تصمیم از سوی آمریکا، صرفا دارای "اثر وضعی" بر ایران بوده و "اثر انتقالی" آن که تغییر دهنده معادلات حاکم بر نظام بین الملل است، اروپا و سایر کشور‌های عضو این توافقنامه چند جانبه را که مدعی بازیگری در مناسبات جهانی هستند، هدف گرفته است.
جمهوری اسلامی ایران برای حفظ استقلال خود و مقابله با رفتار‌های غیر قانونی آمریکا، بویژه پس از خروج این کشور از برجام، ضمن پایبندی به تعهدات پذیرفته شده، هزینه بسیار زیادی را برای متوقف سازی روند لجام گسیخته یکجانبه گرایی از سوی آمریکا پرداخته است.
اروپا تاکنون علی رغم تحقیر شدن از سوی آمریکا و قرار گرفتن در برابر اثرات مخرب یکجانبه گرایی واشنگتن که دامنه آن به پیمان‌های بین المللی متعددی گسترش یافته، عملا بازیگری دست چندم و منفعل بوده و نتوانسته در جایگاه یک قطب متحد و تاثیرگذار بر مناسبات بین المللی ایفای نقش کند.
میدان مقابله با یکجانبه گرایی آمریکا بیش از آن که عرصه ارزیابی توان و ظرفیت جمهوری اسلامی ایران برای تداوم راه آغاز شده باشد، میدانی سخت و خطیر برای آزمایش اراده اروپا در حوزه دفاع از هویت و امنیت شکننده خود در برابر موج یکجانبه گرایی آمریکاست.
در صورتی که ترامپ سد حذف اروپا از تاثیرگذاری بر معادلات جهانی را بشکند، دلیلی وجود ندارد که روسای جمهور آینده آمریکا چه جمهوریخواه و چه دموکرات از ثمرات آن برای حداکثرسازی منافع آمریکا در قبال اروپای ضعیف شده بهره نبرند.
با ادامه این روند احتمال به قدرت رسیدن جریان‌های افراطی جدید برای جبران شرایط تحقیرآمیز کنونی و بازیابی هویت و استقلال از دست رفته اروپا بسیار قابل پیش بینی است. مسئولیت شکل گیری چالش‌های ساختاری و امنیتی آتی در اروپا مستقیما بر عهده رهبران فعلی آن خواهد بود.
