سرويس ورزش جوان آنلاين: سال ۲۰۱۹ بدون شک مهمترین و پرترافیکترین سال برای کسب سهمیه المپیک است. اهمیت بالایی که کشورهای مدعی حضور در المپیک را بر آن داشته تا برنامههای خود را برای حضوری پرقدرت در این رقابتها سفت و سخت پیگیری کنند. این در حالی است که در سال کسب سهمیه المپیک ۱۲ فدراسیون والیبال، کشتی، کاراته، جودو، قایقرانی، هندبال، تنیس، سهگانه، ناشنوایان، هاکی، چوگان و کارگری بلاتکلیف انتخاب رئیس هستند و ارادهای برای روشن شدن تکلیف آنها وجود ندارد.
بهانهای که برطرف شد
تمام شدن دوره چهار ساله، قانون منع بهکارگیری بازنشستهها و همچنین استعفا و کنارهگیری طی ماههای اخیر تعداد زیادی از فدراسیونهای ورزشی را بدون رئیس گذاشت تا اداره امور آنها به دست سرپرستان موقت سپرده شود؛ بهانه وزارت ورزش ابتدا روشن شدن تکلیف رؤسای هیئتها برای برگزاری انتخابات فدراسیونها بود. درواقع آقایان برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت، توپ را به زمین هیئتهای ورزشی میانداختند. به همین دلیل هم بود که بعد از مشخص شدن این مسئله که رؤسای هیئتها (به گفته معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش) مشمول قانون منع بهکارگیری بازنشستهها نمیشوند، انتظار میرفت فرایند برگزاری انتخابات فدراسیونها برای برگزیدن رئیس جدید هرچه سریعتر برگزار شود. حال آنکه وزارت روشن شدن تکلیف برخی فدراسیونها را به سال آینده موکول کرد! تصمیمی که بدون شک به سود ورزش نخواهد بود؛ مسئلهای که بارها و بارها از سوی سرپرستان برخی فدراسیونها و پیشکسوتان ورزش به آن اشاره شده است.
اعتراض به تعلل در برگزاری انتخابات
حمید بنیتمیم، سرپرست فدراسیون کشتی که بعد از استعفای خادم به جای او نشست و خیلی زود امور را به دست گرفت تا تیمهای ملی کشتی آزاد و فرنگی در سال مهمی که پیش رو دارند ضرر نکنند و کارها را طبق برنامه پیش برد و خیلی زود سرمربیان تیمهای ملی را انتخاب کرد تا جای کوچکترین انتقادی باقی نماند، بارها به این مسئله تأکید کرده که بلاتکلیفی فدراسیون به کشتی ضربه میزند: «اگر به فکر خودم باشم باید بگویم که با توجه به این تصمیم تا المپیک در این سمت هستم، اما اگر به فکر کشتی هستیم باید هرچه سریعتر انتخابات را برگزار کنیم؛ چراکه کشتی از این بلاتکلیفی ضربه میخورد.» درواقع حق با بنیتمیم است و این بلاتکلیفی نه فقط به کشتی که به همه رشتههایی که در انتظار انتخاب رئیس جدید هستند ضربه میزند؛ چراکه در بسیاری از فدراسیونها اوضاع مانند فدراسیون کشتی پیش نمیرود. به طور نمونه کاراتهکاران چند مسابقه مهم برای به دست آوردن امتیاز لازم برای کسب سهمیه المپیک را از دست دادند، چون به زعم سرپرست این فدراسیون مسابقات اهمیت چندانی نداشت و برخی کاراتهکاران برای عقب نماندن از کورس رقابت مجبور شدند با هزینه شخصی در مسابقات شرکت کنند؛ یا در فدراسیون جودو شنیده میشود بنا به تصمیم سرپرست و مشاور عالی فدراسیون، تیم ملی بدون سرمربی اعزام میشود! حال آنکه شاید اگر انتخابات این فدراسیون بهموقع برگزار میشد، شاهد اتفاقاتی نظیر این نبودیم که مسعود خسروینژاد، مربی سابق تیم ملی و قهرمان اسبق جودو در واکنش به این نوع تصمیمات بگوید که برخی تصور میکنند اینجا سیسیل است و آنها پدرخوانده هستند که کسی نمیتواند و نباید روی حرفشان حرف بزند. البته این اعتراضها را از سوی دیگر پیشکسوتان ورزشی هم درخصوص تعلل در برگزاری انتخابات فدراسیونها شاهد هستیم. به طوری که عباسی، کارشناس والیبال نیز با وجود مشخص شدن وضعیت سرمربی تیم ملی والیبال تأکید میکند که هیچ بهانهای برای تأخیر در برگزاری انتخابات نیست و وزارت باید هرچه سریعتر تکلیف را روشن کند: «همین حالا هم برای برگزاری انتخابات دیر است. والیبال برای گام برداشتن در مسیر موفقیت باید طبق برنامه پیش برود، اما الان سرپرستی وجود دارد که خود او هم نمیداند تا چه زمانی در والیبال میماند! پس از انتخابات هم دوره انتقال رئیس جدید وجود دارد و تا رئیس جدید در فدراسیون جا بیفتد یک سالی طول میکشد تا والیبال به شرایط ثبات و ایدهآل برسد و این موضوع اصلاً خوب نیست!»
ابهامات نگرانکننده
وزارت در حالی در برگزاری انتخابات فدراسیونها تعلل میکند که در بین ۱۲ فدراسیون بیرئیسی که بلاتکلیف روشن شدن اوضاع خود هستند، فدراسیونهایی وجود دارند که امید اول کاروان اعزامی ایران به المپیک ۲۰۲۰ هستند. برای کسب مدال، اما با توجه به شرایط موجود نمیتوان حتی درخصوص کسب سهمیه آنها برای حضور در المپیک با اطمینان صحبت کرد و دغدغه را میتوان در کلام مربیان و ورزشکاران این رشتهها دید و با این اوصاف چطور میتوان به مدالآوری آنها در توکیو امید بست وقتی در شرایطی که همه تمرکز آنها باید روی کسب سهمیه باشد و آمادهسازی برای المپیک، بلاتکلیف برگزاری انتخابات هستند تا برنامههای خود را اصولی برای بزرگترین رویداد ورزشی دنیا پیش ببرند!