سرویس ورزشی جوان آنلاین: باوجود تمام اتفاقات تلخی که در مرحله مقدماتی جام جهانی قطر برای تیم ملی فوتبال ایران رغم خورده بود، اما یوز‌های ایرانی ماموریت خود را به بهترین نحو ممکن به پایان رساندند و نه فقط زودتر از آنچه تصور می‌شد صعودشان را قطعی کردند که پایان کار خود در مرحله انتخابی را نیز با برد جشن گرفتند و نه تنها به واسطه برتری مقابل لبنانی‌ها صدرنشین تیم‌های آسیایی در رده بندی فیفا باقی ماندند، که در پی شکست کره برابر امارات صدرنشینی گروه را نیز پس گرفتند.
پایان خوش تیم ملی در مشهد، اما با نکات قابل توجهی همراه بود که به سادگی نمی‌توان از کنار آن عبور کرد. هنوز به انتخاب‌های اسکوچیچ ایراد‌هایی وارد است و در فهرست او جای نفراتی، چون صادقی و آرمین سهرابیان از گل گهر، امیر جانملکی و مرتضی منصوری از نساجی، حسین پورحمیدی از آلومینیوم، دانشگر از استقلال و ... باوجود حضور دستیاران سرمربی در اکثر بازی‌های لیگ خالی است درست مثل نبود امید ابراهیمی که یکی از بهترین‌های ایران در قطر است یا مهدی ترابی که حتی وقتی دعوت می‌شود نیز جایش تنها روی نیمکت است و باوجود توانمندی‌های بالایی که دارد فرصت حضور در میدان را پیدا نمی‌کند!
از حق نمی‌توان گذشت که اسکوچیچ تیم را به لحاظ روحی روانی بعد از شکست مقابل کره جنوبی جمع و جور کرد و شاگردانش با روحیه خوبی در مشهد برابر لبنان پا به میدان گذاشتند. برخی اشتباهات بازی با کره نیز جبران شده بود که مهم‌ترین آن ایجاد تغییرات در ترکیب و چیدمان تیم بود. برای نمونه بیرانوند که دانست جایش درون چهارچوب دروازه همیشگی نیست یک بار دیگر حفاظت از قفس توری ایران را به عهده گرفت و برای اثبات خود، خوب هم از پس آن بر آمد. اسکوچیچ برخلاف همیشه که در نبود طارمی یا آزمون با یک مهاجم تیمش را روانه میدان می‌کرد به این مهم پی برد که در غیاب یک یا حتی هر دو مهره اصلی خط حمله خود می‌تواند این میدان را در اختیار دیگر مهره‌های هجومی تیم نیز قرار دهد.
اما این تیم با وجود پایان خوشی که داشت و صعود لذت بخشی که به دست آورد همچنان مشکلات بزرگی دارد که در بازی با لبنان هم به وضوح دیده می‌شد! درصد مالکیت توپ در این بازی هم از آن ایران بود، اما با این وجود اقتدار چندانی دیده نشد و موقعیت‌های زیادی خلق نشد. حال آنکه حریف لبنان بود نه کره یا یکی از تیم‌های قدرتمندی که در مرحله گروهی قرار است به پست ایران بخورند.
گل‌های آزمون و جهانبخش دیدنی، حرفه‌ای و حاصل تجربیات بالای این دو بازیکن بودند و البته روی پاس‌های حساب شده کنعانی زادگان که در این مصاف هم به مانند دیدار با کره عالی کار کرد، اما واقعیت آن است که تیم ملی باز هم روی خلاقیت و تکنیک فردی به گل رسید و این نشان از ضعف تاکتیکی تیم و مسائل فنی دارد که مسئولیت آن بر دوش اسکوچیچ است.
نیمه دوم بازی با لبنان بی شک بهتر از نیمه نخست بود. خصوصا بعد از آنکه بازیکنان تیم ملی به ضعف دفاع میانی تیم لبنان پی برد از سمت راست حرکت کرده و روی زمین کار کردند. این درست همان نقطه عطف تاکتیکی تیم ملی است که در بسیاری از مواقع نادیده گرفته می‌شود. تیم ملی فوتبال ایران هر زمان روی زمین و با پاس‌های تو در و در عمق کار کرد به موفق شده است با این وجود، اما اصرار به سانتر از کناره‌ها هنوز هم تاکتیک اصلی تیم است که باعث از دست رفتن موقعیت‌ها و زمان بازی می‌شود.
میدان دادن به بازیکنان با انگیزه لیگ در مصاف با لبنان بی تردید تصمیم موثری برای کسب پیروزی در هفته دهم و پایانی بود. بازیکنانی که انگیزه زیادی برای اثبات خود و حضور در کنار لژیونر‌ها را دارند. اما بازی ترمیمی در نیمه دوم بازی با لبنان٬ استفاده از مهارت‌ها و تجربیات آزمون و جهانبخش٬ یا دل بستن به بازی‌های ناگهانی کنعانی زادگان که بازهم یکی از بهترین‌های میدان بود برای موفقیت در مرحله گروهی جام جهانی و صعود از گروه کافی نیست! چرا که مهم‌ترین حریف ایران در این مرحله کره جنوبی بود که تیم ملی موفق به کسب برتری مقابل آن نشد. برتری مقابل عراق و بحرین هم ناشی از غیرت و حساسیت خاص این دیدار‌ها برای ملی پوشان بود و کسب موفقیت در جام جهانی نیاز به برنامه‌ای به مراتب حساب شده‌تر و دقیق‌تر از این دارد و صد البته دیدار‌های دوستانه با تیم‌هایی که بتواند یوز‌های ایرانی را محکی جدی زده و آن‌ها را برای رویارویی با قدرت‌های راه یافته به قطر آبدیده کند.
