دیدار چهار دو تیم در فینال حواشی و نکات زیادی داشت و اشاره به چند مورد از آن‌ها خالی از لطف نیست.
دفاع از قهرمانی در آزادی
شهرداری با تکیه بر حمایت‌های یکپارچه مردم خستگی ناپذیر شهر گرگان و با غلبه بر شیمیدر مدعی به فینال رسید و حریف ذوب آهن شد. دفاع از عنوان قهرمانی و شاد کردن دل هواداران دو هدف بزرگ مهران حاتمی و شاگردانش بود و یکشنبه شب در آزادی به هردو هدف خود رسیدند. حالا شهرداری هم به جمع تیم‌های پتروشیمی، ذوب آهن، مهرام و صباباطری پیوست که تاکنون دوبار پی در پی جام قهرمانی را بالای سر برده اند. شهرداری گرگان سه مقام نایب قهرمانی لیگ برتر را نیز در کارنامه دارد.
پری پتی، ستاره فینال‌ها
نقش پررنگ پری پتی در هر دو قهرمانی گرگانی‌ها را نمی‌توان کتمان کرد. گارد راس آمریکایی با آمدنش به لیگ برتر ایران سبک متفاوتی از بازی را به نمایش گذاشت و با پرتاب‌های دقیقش همواره عصای دست مربیان بوده است. فصل پیش شهرداری به لطف پرتاب سه امتیازی او که لقب "دست خدا" را به آن دادند، در چند صدم ثانیه مانده به پایان مسابقه بازی را مساوی کرد تا در اورتایم تیم پیشین شاهین طبع با شکست مهرام برای اولین به آرزویشان برسند و جام قهرمانی را در قلعه عقاب‌ها نگه دارند. در این فصل نیز پتی ستاره تیم حاتمی بود؛ او در بازی چهارم فینال یک تنه ۴۱ امتیاز کسب کرد (نزدیک به نصف امتیاز‌های تیمش) تا باز هم مشخص شود حضور پری پتی برای هر تیمی یک نعمت است.
جشنی در حد مسابقه محله!
ضعف در برگزاری جشن قهرمانی در ورزش ایران همواره یک معضل بوده و هست. فرقی ندارد فوتبال، بسکتبال یا هر رشته دیگر باشد؛ بعد از به صدا درآمدن سوت قهرمانی چندصد نفر از افراد متفرقه زمین مسابقه را به اشغال خود درمی آورند و مسولان هم در کنترل شان عاجز هستند. دیشب در تالار آزادی بسیاری از هواداران، خانواده ها، دوستان، بستگان و … به زمین هجوم برده و تا لحظه اهدای جام از جایشان تکان نخوردند. بدون شک یکی از بی نظم‌ترین و شلوغ‌ترین جشن‌های قهرمانی لیگ در این فصل برگزار شد، جشنی که در حد مسابقات محلی هم نبود. عجیب‌تر اینکه ماموران حراست سالن بار‌ها آیدی کارت اصحاب رسانه را کنترل می‌کردند و از آن‌ها می‌خواستند از زمین خارج شوند! شکستن درب آهنی سالن آزادی از سوی هواداران هم نکته ایی است که باید به آن اشاره کرد.
