با حجت‌الاسلام محمد استوار میمندی کارشناس فقه و استاد حوزه علمیه در این باره سخن گفتیم.
انسان نیاز دارد تا از گستره بالاتری به نام دین برایش برنامه‌ریزی شود
وی با بیان اینکه خدای متعال دین را فرستاده تا عیار درست زندگی کردن را برای انسان‌ها ترسیم کند، گفت: انسان موجودی مادی است و عقل او هم در چارچوب‌های مادی تعریف می‌شود. در حالی که بسیاری از نیازهای بشر جنبه فرامادی و متافیزیک دارد و نیاز دارد برای آن از گستره بالاتری برنامه‌ریزی شود. به هرحال جایی باید برای انسان برنامه‌ریزی کند که واقف به مصالح و مفاسد دنیا باشد و متناسب با آن مفاسد و مصالح احکام را تنظیم کند.
میزان دینداری، بهترین راه برای شناخت افراد است
میمندی ادامه داد: با توجه به اینکه انسان‌ها معصوم نیستند و در معرض خطا قرار دارند، تضارب انسان‌ها و تعارض منافع باعث قتل، خونریزی، جنایت و کشتار می‌شود و سرزمین‌ها غصب و حقوق افراد ضایع می‌شود. ادیان آسمانی آمده‌اند که حقوق انسان‌ها چارچوب پیدا کند و هر کس در مسیر تعالی و قرب خدا مسیر زندگی خود را بشناسد. پیامبران آمده‌اند که روشنگر مسیر باشند؛ خصوصاً در مسیری که انسان دشمن قسم خورده‌ای به نام ابلیس دارد و راهبرد ابلیس هم گمراه کردن انسان‌هاست. با توجه به این نکات بشر به مبین‌هایی نیاز دارد که مسیر را روشن کنند، بنابراین خدا از پیامبران و کتاب‌های آسمانی استفاده می‌کند، پس هدف دین سعادت بخشی و هدایتگری است و بهترین معیار برای شناخت افراد میزان دینداری آنها است.
اسلام اشاعه فحشاء را از اصل آن بدتر میداند
این کارشناس فقه درباره اشاعه فحشاء گفت: اینکه شارع مقدس اسلام، اشاعه فحشاء را از اصل آن بدتر میداند، درست است و در این زمینه قرآن کریم می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ وَ اللّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» به یقین کسانى که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم باایمان شایع شود براى آنان در دنیا و آخرت عذاب دردناکى است و خداوند میداند و شما نمی‌دانید. (سوره نور، آیه ۱۹)
گاهی لازم است مؤمنان از توطئه دشمن در اشاعه فحشاء مطلع شوند
وی با بیان اینکه گاهی لازم است مردم از موضوعاتی اطلاع پیدا کنند، گفت: گاهی برای مبارزه با فحشاء ممکن است لازم باشد مردم از توطئه‌ای که دشمن در ایجاد و نشر فحشاء انجام می‌دهد، مطلع شوند. اینجا چون رسالت تبیین و روشنگری است، مصداق اشاعه فحشاء نیست، اما آنجایی که هدف، بردن آبروی انسان‌هاست، اشاعه فحشاء است؛ حتی اگر هدف بردن آبرو نباشد، اما کسانی از فحشاء اطلاع پیدا می‌کنند که در ممانعت از فحشاء مؤثر نیستند. اینجا هم مصداق اشاعه فحشاء است.
پیشوایان ما آبروی گناهکار را حفظ می‌کردند تا فرصت بازگشت داشته باشد
این کارشناس فقه با بیان اینکه درباره افشاگری‌های بی‌مبنا خیلی باید دقت کرد، گفت: سیره پیشوایان ما این بوده که کسانی که مرتکب گناهان اخلاقی می‌شدند، آنها را تشهیر نمی‌کردند و آبروی افراد را حفظ می‌کردند تا از این طریق بتوانند خود را بازسازی کنند و فرصت توبه و بازگشت داشته باشند.
اشاعه فحشاء حرام و گناه کبیره است
مدیر مجتمع آموزشی، پژوهشی تبلیغ حوزه‌های علمیه کشور در پایان گفت: یکی از مشکلات امروز که برخی جوانان دارند، این است که با شعار‌های عدالت‌طلبانه و افشاگرانه جست‌وجو می‌کنند تا اشکالی از کسی یا مسئولی بینند و آن را جار بزنند؛ در حالی که گاهی حتی هنوز فساد و خلاف احراز نشده است. حتی اگر احراز هم شده باشد، حق علنی کردن آن را ندارند، زیرا علنی کردن فساد، خلاف و جرم بر عهده حاکم شرع است و باید او حکم دهد. پس هیچ کس حق این کار را ندارد؛ مگر با حکم و اجازه حاکم شرع. طبق حکم اسلام اشاعه فحشاء حرام و گناه کبیره است
