کتابی کوچک و مختصر با ۶۳ صفحه که عنوانی تأمل‌برانگیز دارد: خون‌آورد! با محتوایی بسیار عمیق و رهگشا پیرامون قیام امام حسین (ع) که از سوی سه تن از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ معاصر یعنی آیت الله سیدعلی خامنه‌ای، شهید آیت الله مرتضی مطهری و مرحوم دکتر شریعتی در یک جلسه تقریباً خصوصی ارائه شده است. آن هم در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی که از یک‌سو اقبال عمومی به مباحث روشنگر و انقلابی شدت گرفته بود و از سوی دیگر ذره‌بین رصدگر ساواک حساسیت مضاعفی یافته بود تا بتواند مشروعیت برباد رفته حکومت شاه را با زور سرنیزه امنیتی جمع‌آوری کند. این جلسه نیز به دلیل اهمیت اشخاص حاضر در آن از توجه ساواک دور نماند، به طوری که مطابق اسناد به دست آمده جلسه را اینگونه گزارش کرده بودند: با توجه به سوابق افراد فوق‌الذکر سخنرانی آنان مورد توجه طبقه روشنفکر و دانشجو بوده و به نظر می‌رسد با شرکت در این مجالس بهره‌برداری‌های لازم را نیز خواهند نمود، لذا مراقبت از اینگونه جلسات ضروری می‌باشد.
این جلسه که در تاسوعای سال۵۵ شمسی صورت گرفت، ابتدا شنونده بیانات استاد سیدعلی خامنه‌ای بود. ایشان در این جلسه به چهار موضوع محوری می‌پردازد:
الف) جایگاه مفهوم امامت به عنوان امتداد نبوت در نظام مفاهیم اسلام. ایشان در این باره معتقدند: مسئله امامت اساساً اگر درست بررسی بشود، یعنی مفهومی به نام امامت در مجموعه یک مکتب دانسته بشود و شناخته بشود، نه فقط قضیه عاشورا و انقلاب حسینی و قیام حسینی بلکه تمام موضع‌گیری‌های ائمه دیگر ما قابل توجیه می‌شود.
ب) جامعه جاهلی و دو طبقه مستکبر و مستضعف. آیت الله خامنه‌ای می‌گویند: جامعه جاهلی یعنی آن جامعه‌ای که اختلاف طبقاتی- یعنی وجود طبقه‌ای به نام طبقه مستکبر با آن خصوصیات و وجود طبقه مستضعف با آن خصوصیات- در آن جامعه هست. از جمله خصوصیات چنین جامعه جاهلی آن است که مفهومی به نام انسان یک ارزش محسوب نمی‌شود.
ج) رسالت رسول، بر هم زدن نظم جامعه جاهلی. رهبر معظم انقلاب در این باره معتقدند: نبی در این جامعه ظهور می‌کند، با رسالتی که آن رسالت، رسالت بر هم زدن نظام جاهلی است و استقرار دادن نظام توحیدی، یعنی استقرار دادن برابری برای از بین بردن استضعاف و استکبار و استقرار تکریم انسان. طبعاً چنین رسالتی درگیری پدید می‌آورد و در این درگیری و معارضه پیامبر (ص) باید تدابیری بیندیشید، از جمله آنکه تشکل ولایی یا همان ولایت به معنای همبستگی و پیچیدگی افراد جامعه به یکدیگر را پدید آورده و مراقبت کند. تداوم این نظام توحیدی و این تشکل ولایی نیز توسط امام صورت می‌گیرد.
د) قیام امام حسین (ع) برای حفظ جامعه اسلامی از افتادن به دامان نظام جاهلیت، سپس در اینجا رهبر معظم انقلاب پیرامون هدف قیام امام حسین (ع) بیانی بسیار راهگشا دارند که بخش مهمی از دعوا‌های پیرامون این مسئله را حل‌وفصل می‌کند. ایشان می‌فرمایند: در پیدا کردن هدف امام حسین (ع) در آن قیام معین و معلومش، غالباً هدف و نتیجه باهم خلط شده، لذاست بحث می‌شود که آیا هدف امام حسین (ع)، حکومت و گرفتن حکومت بود یا نبود؟ در واقع هدف امام حسین (ع) در این قیام نه حکومت بود و نه شهادت بود، هدف این بود که یک فریضه و یک واجب اصولی ادا شود، لذا ایشان معتقدند نهضت امام حسین (ع) یک حلقه‌ای است در سلسله تداوم تاریخی اسلام که اگر چنانچه این حلقه نمی‌بود، محققاً این سلسله ناقص بود.
سپس استاد مرتضی مطهری به تبارشناسی واژه‌های مهم در توضیح قیام امام حسین (ع) می‌پردازد و همین مدخلی می‌شود برای ورود بدیع دکتر شریعتی به بحث مهم «ثار، ثوره و وارث». وی با نگاهی به فلسفه تاریخی که برآمده از معارف شیعی است، موضوع عاشورا را به عمق تاریخ برده و آن را امتداد خون‌ریزی ناحق قابیلیان قلمداد می‌کند که باید با ظهور «منتقم» جبران و جامعه توحیدی ساخته شود.
این کتاب مختصر که می‌توان یک نفس آن را تمام کرد، توسط انتشارات انقلاب اسلامی چاپ و عرضه شده است.
