به گزارش جوان آنلاین به نقل از آنا، چند سال اخیر، اخبار تغییر و تحولات مربوط به تکنولوژی در عرصه جهانی به طور مستمر شنیده شده و همواره از آن به عنوان رشد و دستاورد بشری یاد می‌کنند. با شکل‌گیری پدیده‌ای به نام هوش مصنوعی و تحت تأثیر قرارگرفتن برخی از فعالیت‌ها به دلیل کارکرد آن، توجهات بیشتر به سمت جهش‌های علمی دنیای امروز جلب شد.
شاید تا دهه‌های قبل، این دست پیشرفت‌ها محصور به جامعه صنعتی و یا پزشکی می‌شد، اما در حال حاضر با در دسترس عموم قرار گرفتن این تحولات و ابزار‌های پیشرفته علمی، نه‌تن‌ها مدیران، صاحبان کسب‌وکار‌ها بلکه سایر افرادی که به عنوان کارمند یا کارگر و یا حتی نیروی متخصص نیز از وضعیت امروز باخبر است. شاید میزان آگاهی افراد از سطح پیشرفته‌شدن کارها، تکنولوژی‌های به روز و یا ابزار‌های جدید متفاوت باشد، اما این تفاوت با کمی کنجکاوی و جست‌وجو برطرف می‌شود. هوش مصنوعی
در این میان برخی ورود تکنولوژی‌های جدید به‌ویژه هوش مصنوعی را به عنوان فرصتی برای ترقی و رشد فردی معرفی می‌کنند. در جهان امروز که اکثر کشور‌ها مانند ایران درگیر مسئله اشتغال و یا کمبود نیروی متخصص است، می‌تواند به هر دو بخش کمک کند. این افراد معتقدند هوش مصنوعی می‌تواند ضمن بالابردن توان و کارایی افراد، زمینه خوداشتغالی را نیز فراهم کند؛ اما در نگاه برخی دیگر، این پیشرفت‌ها، پیچیده‌تر از آنند که به راحتی بتوان درباره ابعاد مثبت و منفی آن به سادگی صحبت کرد.
سرعت دیوانه‌وار رشد تکنولوژی
شهریار شفیعی، کارشناس مدیریت کسب‌وکار در گفتگو با خبرنگار اقتصادی آنا، نسبت به تأثیر ورود هوش مصنوعی در اشتغال گفت: هوش مصنوعی در حال تکمیل است و هنوز درک ما از این پدیده و ابعاد آن به‌ویژه پیامد‌های اقتصادی و اجتماعی احتمالی، ناقص است؛ اما اگر نگاهی کلی به مسئله پیشرفت علمی داشته باشیم، می‌بینیم طی ادوار مختلف، تکنولوژی جای نیروی انسانی پیشین خود را گرفته است. به عنوان مثال با اختراع بیل مکانیکی، کارگر ساده بیل‌زن شغل خود را از دست داد. در ادامه نیز با توسعه‌های بیشتر علم و تکنولوژی و پدید آمدن هوش مصنوعی، فعالیت‌هایی از قبیل هنر، علم و مهارت با این ابزار قابل اجراست و جای انسان عامل این فعالیت‌ها را خواهد گرفت.
وی ادامه داد: برخی معتقدند باید جلوی این روند را گرفت؛ اما تاریخ نشان داده با توسعه مستمر صنعت، کشاورز تبدیل به کارگر، کارگر تبدیل به تکنوکار، در ادامه مدیر و نهایتا به یک فرد متخصص مبدل شده است؛ بنابراین انسان توانسته تا حدی خود را با پیشرفت‌های صنعتی و تکنولوژیکی وفق دهد و حیطه کسب‌وکار خود را با این تغییرات، همگام سازد. بدیهی است در این بین، افرادی که نتوانستند خود را با شرایط به‌روزرسانی کنند، قربانی شوند؛ اما نکته اصلی که امروز نه‌تن‌ها ایران بلکه تمامی کشور‌ها با آن مواجه هستند، روند سریع تغییرات است.
فعال مدیریت کسب‌وکار خاطرنشان کرد: در سده‌های گذشته، هر ۳۰ الی ۴۰ سال، پیشرفت‌های علمی دو برابر می‌شد. اما این زمان در حال حاضر به مدت زمان سالانه رسیده که بازه زمانی بسیار کوتاهی است. طبیعی‌ست که تمامی افراد نتوانند خود را با شرایط همساز کرده و مهارت‌های شغلی خود را متناسب با موج‌های تکنولوژیکی مستمر وفق دهند.
فضا‌های آموزشی مناسب نیست
شفیعی تأکید کرد: به‌رغم پیشرفت‌های سریع علمی امروز، آموزش و پرورش در ایران همچنان ناکارآمد است. سیستم دانشگاهی نیز در بحث استفاده از تکنولوژی‌های سخت و نرم جدید، مدیریت، شناسایی بازار و سایر نیاز‌های اینچنینی، دانشجویان را آماده نمی‌کند؛ بنابراین افراد مجبورند که از موسسات خصوصی خارج از فضای آموزش عمومی، برای بهبود دانش و تخصص خود برای ورود به بازار کار و یا حفظ شغل خود استفاده کنند. مشکل اساسی جایی پیش می‌آید که همه به این دوره‌های آموزشی دسترسی و یا توانایی مالی پرداخت آن را ندارند. در چنین شرایطی، بخش زیادی از افراد از منطبق شدن با نیاز و یا تغییرات روز، عقب می‌مانند و در نهایت از بازار کار به نحوی حذف خواهند شد.
هوش مصنوعی
وی خاطرنشان کرد: مقوله خودآموزی که طی چند سال اخیر بسیار بین جوانان رایج شده، شاید تا حدی بتواند خلا‌ها را پوشش داد؛ اما میزان انرژی و زمانی که افراد برای سعی و خطا در خودآموزی هزینه می‌کنند، آن‌ها را از یادگیری صحیح و منطبق شدن با نیاز روز باز می‌دارد. ابعاد منفی نپرداختن صحیح به ورود هوش مصنوعی و تغییرات علمی مستمر و متعدد در عرصه‌های داخلی و خارجی به حدی مهم و تاثیرگذار است که نمی‌توان تنها به پیامد‌های مثبت ان توجه کرد. راهکار صحیح، ایجاد مسیر برای همسازی افراد با تحولات اخیر علمی است.
تیغ دولبه هوش مصنوعی در کار
کارشناسان بر این باورند آموزش به موقع افراد، می‌تواند جلوی قربانی شدن آن‌ها در برابر موج‌های سهمگین توسعه تکنولوژی را بگیرد. به نظر می‌رسد نسل جدید نیز با این نیاز به خوبی آشناست و از پلتفرم‌ها و سرویس‌های مختلف، به دنبال یادگیری و افزایش آگاهیست؛ اما نگرانی اصلی آن است که افراد با خودآموزی‌های مستمر و تبدیل شدن به نیروی چندکاره (نیرویی که در یک زمینه تخصصی فعالیت نداشته و توانایی انجام چند وظیفه همزمان را دارد)، آیا می‌توانند جلوی هوش مصنوعی و کاهش نیاز به نیروی انسانی را بگیرند؟ سوال بعدی، در جایی مطرح می‌شود که حس درونی انسانی مطرح است.
آیا انسان امروز در دور تند زندگی و بی‌ثباتی مستمر، می‌تواند در خلوت خود از افسردگی، کمل‌طلبی، خود کم‌بینی و سایر تله‌های روحی چنینی، جان سالم به در ببرد؟
