ناپدید شدن قایق پناهجویان روهینگیا با ۲۰۰ سرنشین

به گزارش جوان آنلاین به نقل از میزان، شاهدان عینی، نخستین سرنخ‌ها را درباره یک قایق مفقود شده با ۲۰۰ پناهجوی روهینگیا فاش کردند.

فریاد‌ها و ناله‌های سرنشینان از این قایق شنیده می‌شد، پس از اینکه در میان وسعت دریای آندامان ظاهر شد؛ در این قایق، نوزادان و کودکان خردسال، در کنار مادران و پدرانی که برای نجات تلاش می‌کردند، قرار داشتند.

مسافران از مسلمانان روهینگیا بودند که از خشونت‌های گروهی و گرسنگی افسارگسیخته در کمپ‌های محقر پناهجویان بنگلادش گریختند، اما با قایقی فرسوده سرگردان شدند.

برای لحظه‌ای به نظر می‌رسید که نجات آن‌ها در قالب یک قایق دیگر حامل آوارگان روهینگیاست که در کنار آن‌ها ایستاده بود؛ اما آن‌هایی که در قایق دیگر بودند -که خود بیش از حد بارگیری شده بود- می‌دانستند که اگر به مسافران مضطرب اجازه ورود به قایق خود را بدهند، غرق می‌شود و همه می‌میرند.

قایق دوم قصد داشت به قایقی که در حال غرق شدن بود کمک کند، اما نمی‌توانست و در صورت ورود همه افراد، قایق دوم نیز غرق می‌شد.

فرار پناهجویان روهینگیا از بنگلادش

از ماه نوامبر، بیش از هزار و ۵۰۰ پناهجوی روهینگیا که از بنگلادش با قایق‌های فرسوده فرار کرده‎اند، در استان آچه در شمال اندونزی فرود آمده‌اند که سه‌چهارم آن‌ها زن و کودک هستند.

روز پنج‌شنبه گذشته، مقامات اندونزی ۵ قایق دیگر را در حال نزدیک شدن به سواحل آچه رصد کردند.

با توجه به تعداد زیادی از پناهجویان روهینگیا که در هفته‌های اخیر اقدام به عبور از این گذرگاه خطرناک کرده‌اند، هیچ کس نمی‌داند که چند قایق موفق به عبور از آن نشدند و چند نفر جان باختند.

گزارش آسوشیتد پرس از ۲ قایق در دریا - یکی نجات یافت و دیگری ناپدید شد – از سوی ۵ بازمانده که به ساحل رسیده بودند، روایت شد.

این نخستین سرنخ‌ها از سرنوشت قایق حامل ۲۰۰ پناهجوی روهینگیاست که چند هفته پیش ناپدید شده است؛ در ۲ دسامبر، آژانس پناهندگان سازمان ملل، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، پیامی فوری درباره این دو قایق در بحران ارسال کرد و از کشور‌ها خواست به دنبال آن‌ها باشند.

اما در مورد قایقی که ناپدید شده، به نظر می‌رسد که هیچ کس آن را جستجو نکرده است.

بازماندگان از یک ساحل خاکستری و پر از زباله در نزدیکی جایی که در ۱۰ دسامبر به ساحل رفتند، به آسوشیتد پرس از سفر دلخراش و تصمیمات دردناکی که در طول راه گرفته بودند، گفتند.

محمد جبیر، پناهجوی ۳۱ ساله که در میان ۱۸۰ سرنشین قایق بود که به همراه ۳ فرزند، همسر و اقوامش نجات یافتند، می‌گوید: یادم می‌آید که احساس می‌کردم با هم، کارمان تمام می‌شود، با هم غرق می‌شویم.

داستان قایق مفقود شده و مسافرانش مانند بیشتر سفر‌های قایق‌های پناهجویان روهینگیا آغاز می‌شود؛ با خداحافظی اشکبار در پناهگاه‌های بحرانی در کمپ‌های بنگلادش، جایی که بیش از ۷۵۰ هزار روهینگیا در سال ۲۰۱۷ در پی حملات گسترده ارتش میانمار از سرزمین مادری خود گریختند.

این پناهجویان امیدوار بودند که روزی پول کافی برای حمایت از آن‌ها در اردوگاه‌های بنگلادش به دست آورند، گزینه‌های کمی وجود داشت؛ بنگلادش ساکنان کمپ را از کار منع می‌کند، بنابراین بقای آن‌ها کاملا به جیره غذایی بستگی دارد که امسال کاهش یافت.

تشدید گرسنگی ناشی از کاهش غذا و افزایش خشونت گروهی، جرقه آخرین مهاجرت از طریق دریا از اردوگاه‌ها را برانگیخت.

این قایق در حال عبور از دریا بود و ۱۸۰ پناهجوی روهینگیا را به مقصد اندونزی حمل می‌کرد؛ سرنشینان این قایق بیش از حد ظرفیت بود و در نهایت موتور قایق از کار افتاد.

چند روز پس از سفر ۱۸۰۰ کیلومتری آن، مسافران قایق، کشتی دیگری را در حال عبور در امواج دیدند.

مسافران این قایق می‌گویند که طناب بین دو قایق قطع شد؛ هیچ‌کس نمی‌داند که چگونه اتفاق افتاده است، اما چیزی که آن‌ها دیدند این بود که قایق دیگر به سمت راست آن‌ها حرکت می‌کرد و در تلاش برای کمک به آن‌ها بود.