جوان آنلاین: امرالله احمدجو معتقد است روح و ذهن افراد در دوره نوجوانی به شدت فعال، زاینده و بی‌باک است، از این‌رو این دوره، زمان طلایی برای خلق اثر درخور است و نباید از دست برود.
امرالله احمدجو، نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون با اشاره به برگزاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان و تأثیر آن در آینده سینمای ایران به مهر گفت: جای استعدادیابی، آموزش فیلمسازی و فراهم کردن امکانات آموزشی و حتی تولید فیلم برای نوجوانان به شدت در سینمای ایران خالی بود. خوشبختانه چند سالی است که به واسطه برگزاری المپیاد فیلمسازی نوجوانان، به این نقص پرداخته‌شده و دست‌اندرکاران این رویداد در حال برطرف کردن آن هستند. وی افزود: استعدادیابی، تشخیص استعداد افراد در حوزه‌های گوناگون فیلمسازی و چگونگی تشخیص آن حتی برای خود افراد هم بسیار مشکل است و قطعاً فرمول و روشی دارد که اگر برگزارکنندگان المپیاد به آن مسلط باشند، برگزاری این رویداد بسیار مبارک و باعث امیدواری خواهد‌بود. احمدجو درباره عوامل و زمینه‌های آشنایی و فعالیت نوجوانان در سینما گفت: مقایسه زمان نوجوانی ما با اکنون قیاس مع‌الفارق است و هیچ ارتباط و تشابهی میان این دو دوره وجود ندارد، چراکه شیوه آشنایی با سینما و فیلمسازی در زمان ما بسیار مشکل و نیازمند سرمایه مالی بود که هر کسی نداشت. تفاوت دو دوره به اندازه‌ای است که اکنون دست هر کسی در ساخت فیلم باز است و این موضوع تا حد زیادی اثر خود را نشان داده‌است.
وی با بیان اینکه امروز هر کس که به این حوزه علاقه‌مند باشد، می‌تواند با تلفن همراه نیز فیلم بسازد، ادامه داد: البته به شرط اینکه آن شخص فیلمسازی را بلد باشد و بتواند با موبایل، اثری طراحی کند که کیفیت گوشی با آن سازگار باشد. کارگردان سریال «روزی روزگاری» با تأکید بر اهمیت آغاز فعالیت سینمایی در سنین نوجوانی بیان کرد: جوانان امروز فیلم‌های قابل، دیدنی و دلنشینی می‌سازند و کاملاً حرفه‌ای هستند، در صورتی‌که در زمان ما رسیدن به این مرحله به آسانی امکان‌پذیر نبود. این امکانات، قابلیت‌های تلفن‌های همراه، اینترنت و مجموعه ابزار‌های فنی که اکنون در دسترس است، موجب‌شده جوانان در دوره‌ای که روح و ذهن‌شان به شدت فعال، زاینده و بی‌باک است، به سرعت در فیلمسازی به مرحله‌ای که باید، برسند. کارگردان فیلم سینمایی «شاخه‌های بید» اضافه کرد: شور جوانی موتور پیشران سنین نوجوانی و جوانی است و این دوره، زمان طلایی برای خلق اثر درخور است و نباید از دست برود. من اولین فیلم حرفه‌ای خودم را در ۳۴ سالگی ساختم، اما جوان امروز این امکان بالقوه را دارد که در ۱۸ سالگی یک فیلم تمام‌عیار حرفه‌ای بسازد و این امر بسیار نویدبخش است.
