جوان آنلاین: کانال ایتای ابوقاسم نوشت:
تحلیل رزمایش مثلث چرا
رزمایش دریایی ایران، روسیه و چین در اقیانوس هند گام دیگری برای درک پیشامد‌های قطعی در حوزه آبی اقیانوس هند در چند سال آینده است.
وقتی بخواهیم یک رزمایش این چنینی را تحلیل کنیم باید به همه ابعاد بهم پیوسته روابط راهبردی کشور‌های مذکور بپردازیم
مهم‌ترین پیام این رزمایش حضور نظامی آمریکا در اقیانوس هند است که محور سه گانه ایران_روسیه_چین نسبت به آن نگرانی‌های جدی دارند
چینی‌ها این حضور را بیش از ایران و روسیه به ضرر منافع خود از دریای چین جنوبی تا مکران می‌بیند مساله‌ای که عملا چین را مجاب به بازگشت تاریخی به جاده ابریشم در غرب جغرافیای خود کرده است.
چین برای مهار کلان راهبرد آمریکا_هند_استرالیا_ژاپن_کره جنوبی در ایندوپاسفیک درصدد تنوع سازی مسیر‌های تجاری خود در منطقه شد.
بیش از ۸۵ درصد مبادلات تجاری چین از طریق تنگه مالاکا میان دوکشور سنگاپور و اندونزی عبور می‌کند و هندی‌ها در جزایر نزدیک به این تنگه پایگاه‌های نظامی تاسیس کردند؛ بنابراین چینی‌ها با قسمت خشکی جاده ابریشم و همچنین سرمایه گذاری در پاکستان برای ترانزیت مستقیم با هند مسیر مالاکا را تنوع سازی خواهند کرد تا شرایط را برای این منطقه که در سال‌های آینده به کانون اصلی تحولات اقتصادی و تجاری تبدیل خواهد شد مهار کنند.
نگرانی مشترک هند و آمریکا حضور گسترده چین در
حیاط خلوت هند است، چینی‌ها با خرید بنادر و سرمایه گذاری در بخش‌های صنعتی و زیرساخت‌های کشور‌های میانمار و بنگلادش و سریلانکا و مالدیو و گوادر پاکستان عملا هند را محاصره اقتصادی کردند تا از هژمونی آن‌ها و آمریکا در حوزه اقیانوسیه جلوگیری کنند
البته محور آمریکا و هند نیز در این مناسبات منطقه‌ای راهبرد سرمایه گذاری در کشور‌های کم برخورداری نظیر سریلانکا و مالدیو و بنگلادش را پیش گرفته اند و در صدد رقابت با چین هستند.
اما نسبت هند با روسیه و ایران کاملا متفاوت از چین هست و هند از روابط خوبی با ایران و روسیه برخوردار هست و این روابط آثار خود را در کریدور شمال_جنوب با مشارکت این سه کشور نشان داده است. چسبندگی اقتصادی و تجاری میان روسیه و ایران با هند نشان دهنده فهم راهبردی از آینده موازنه اقتصادی در اقیانوسیه است که البته به بازی هوشمندانه تری از سوی تهران نیاز دارد
در نگاه کلان رزمایش چین و ایران و روسیه برای تضعیف حضور آمریکا ارزیابی می‌شود، اما طبیعتا چینی‌ها از آن برای سیگنال به هند بهره‌برداری خواهند کرد موضوعی که اساسا قابل مقایسه با روابط نسبتا پایدار ایران و روسیه با هند نیست وهندی‌ها بخوبی متوجه این معادله هستند.
ایران در حوزه بندر چابهار و مکران ابتکار دوگانه شرقی غربی را بازی می‌کند و اصرار بر سرمایه گذاری هندی‌ها در چابهار برای حفظ تعادل سیاسی با غرب در حوزه اقیانوسیه ارزیابی می‌شود
البته متغیر‌های زیادی وجود دارد که ایران را به نقطه حضور هندی‌ها در چابهار رسانده است موضوعی که چینی‌ها در گوادر پاکستان دنبال می‌کنند و مسیر ابریشمی خود در آسیای جنوبی را در پاکستان و بندر گوادر نهایی کردند.
چینی‌ها می‌دانند سیاست کریدوری آن‌ها آثار بیرونی خود را در رفتار ایران با هند گذاشته است و هندی‌ها برای حفظ تعادل قدرت با چین و رسیدن به آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی و روسیه و اروپای شرقی به ایران و روسیه نیاز واقعی دارند و نمی‌توانند آن را کنار بزنند؛ بنابراین سیاست اتخاذ شده در چابهار برای حفظ تعادل شرقی یا غربی شدن روابط ایران و همچنین سایر مولفه‌های ترانزیتی که آرایش جدیدی در اقیانوسیه پیدا کرده اند و آثار خود را گذاشته قابل تایید است، اما بستگی به تصمیم گیری‌های آینده اطراف این داستان دارد.
هندی‌ها در قفقاز جنوبی بازی مشابهی با ایران و فرانسه و یونان برای حمایت از ارمنستان و مخالفت با تغییرات ژئوپولتیکی در این ناحیه دارند موضوعی که برای چینی‌ها اهمیت خاصی ندارد و در آن مداخله نکردند
