تصور کنید اتفاقی که در دقیقه ۲۱ ال‌کلاسیکوی یک‌شنبه شب رخ داد در یکی از بازی‌های لیگ برتر ایران روی می‌داد. بدون هیچ شکی غائله‌ای به راه می‌افتاد که نمی‌شد آن را جمع و جور کرد. هرچند همین حالا هم فوتبال نیم‌بند و آماتور ایران با مربیان و بازیکنان حاشیه‌سازش فقط درگیر بیانیه‌نویسی و توهین است، اما مقایسه آنچه در دربی بزرگ فوتبال جهان رخ داد با اتفاقاتی که در فوتبال ایران رخ می‌دهد، می‌تواند فاصله نجومی فوتبال ایران را با سطح اول فوتبال جهان حتی به لحاظ مسائل اخلاقی نشان دهد، چه برسد به مباحث فنی!
دقیقه ۲۱ الکلاسیکو توپ ارسالی بارسا با دخالت مهاجم این تیم در شلوغی جلوی دروازه رئال توسط دروازه‌بان این تیم از داخل دروازه بیرون کشیده شد. بازی حدود چهار دقیقه متوقف شد و آنچه از تصاویر ویدئویی دیده می‌شد عبور توپ از خط دروازه بود، اما در عین ناباوری رأی داوران گل نشدن توپ بود. بازی تمام و رئال برنده شد در حالی که اگر توپ دقیقه ۲۱ گل گرفته می‌شد، بارسا می‌توانست نیمه اول را برنده به رختکن برود و حتماً رئال در نیمه دوم با چالش روبه‌رو می‌شد.
در چنین شرایطی برخلاف آنچه که در فوتبال ایران شاهدش هستیم، هیچ توهینی صورت نگرفت، نه اینکه بارسا اعتراضی نداشته باشد، نه، اعتراض صورت گرفت حتی پای چند تیم دیگر هم که متضرر شده بودند به میان آمد، اما تمام این‌ها در حد هیجانات هواداری بود، نه اینکه مربیان و بازیکنان دو تیم به جان هم بیفتند و با ادبیات زننده و زشت به یکدیگر بتازند. همه چیز در همین حد تمام شد.
اینجا، اما با بروز چنین اتفاقی همه چیز به‌هم می‌ریزد و از مربی و بازیکن گرفته تا عده‌ای که توسط برخی رسانه‌ها به غلط پیشکسوت خوانده می‌شوند شروع به توهین و لجن‌پراکنی و فضا را به‌طور مشمئزکننده‌ای خراب می‌کنند. چنین رفتار‌هایی در فوتبال حرفه‌ای دنیا منسوخ شده و دیگر جایی ندارد، اما در فوتبال باشگاهی ایران هر هفته به بهانه‌های مختلف در حال تکرار شدن است، آن هم در شرایطی که امروز پیشرفت رسانه به حدی است که فوتبال حرفه‌ای جهان و رفتار‌های حرفه‌ای آن جلوی چشم ماست، ولی اینکه چرا فوتبال ایران با آدم‌های پرمدعایش از این حرفه‌ای‌گری‌ها درس نمی‌گیرد، سؤال مهمی است که پاسخ به آن قطعاً مشکلات زیادی را حل می‌کند.
واقعیت این است که فوتبال حرفه‌ای دنیا چنین حاشیه‌هایی را پشت سر گذاشته، اما ما با این همه ادعا همچنان اسیر آن‌ها هستیم، چرایی‌اش هم کاملاً مشخص است، چون ما حتی به لحاظ اسمی هم حرفه‌ای نشده و حتی یاد نگرفته‌ایم که ادای حرفه‌ای‌ها را هم دربیاوریم. راستی با دیدن الکلاسیکو یا بازی‌های دیگر سطح اول فوتبال جهان میل و رغبتی برای تماشای بازی‌های زشت فوتبال ایران باقی می‌ماند، فوتبالی که هیچگاه نمی‌خواهد برای پیشرفت کاری انجام دهد.
