ما مي‌گفتيم عدالت و آزادي؛ كمونيست‌ها مي‌گفتند فقط عدالت!

اگر عدالت را از معنويت جدا كنيم - يعني عدالتي كه با معنويت همراه نباشد - اين هم عدالت نخواهد بود. عدالتي كه همراه با معنويت و توجه به آفاق معنوىِ عالم وجود و كائنات نباشد، به رياكاري و دروغ و انحراف و ظاهرسازي و تصنع تبديل خواهد شد؛ مثل نظام‌هاي كمونيستي كه شعارشان عدالت بود. ما مي‌گفتيم عدالت و آزادي؛ اما آزادي اصلاً جزو شعارهاي آنها نبود. در همه كشورهايي كه حركت كمونيستي در آنجا به شكلي از اشكال - انقلاب يا كودتا - تحقق پيدا كرده بود، «عدالت» محور شعارهاي آنها بود اما واقعيت زندگي آنها مطلقاً نشان‌دهنده‌ عدالت نبود؛ درست ضد عدالت بود.

وظيفه حتمىِ ديگرِ دولت اسلامي علاوه بر گسترش عدالت، گسترش علم و دانايي است؛ چون دولت اسلامي بدون گسترش علم و دانايي به جايي نخواهد رسيد. گسترش آزادانديشي هم مهم است. واقعاً انسان‌ها بايد بتوانند در يك فضاي آزاد فكر كنند. آزادي بيان تابعي از آزادي فكر است. وقتي آزادي فكر بود، به طور طبيعي آزادي بيان هم هست. عمده، آزادي فكر است كه انسان‌ها بتوانند آزاد بينديشند. در غير فضاي آزاد فكري، امكان رشد وجود ندارد. براي فكر، براي علم، براي ميدان‌هاي عظيم پيشرفت بشري اصلاً جايي وجود نخواهد داشت.

بيانات رهبر انقلاب در ديدار هيئت دولت ۸/۶/۸۴