به گزارش جوان آنلاین از تبریز، محمدرضا عزیزپور: ۲۷ اردیبهشت ماه روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی است، همه ساله به این مناسبت برنامههای مختلفی از طرف انجمنها و نهادهای تخصصی در ایران برگزار میشود که نشان از ضرورت و اهمیت این موضوع در جهان پر تحول امروز است.
قلمفرسایی در خصوص اهمیت و ضرورت این رشته مجالی دیگر میطلبد که البته بارها و بارها درباره آن گفته و نوشته شده و بنا نیست در این یادداشت به آن پرداخته شود.
اولین تلاشها برای آموزش تخصصی این رشته در ایران که در سالهای اخیر طرفداران پروپاقرصی هم پیدا کرده، به نیمه دهه ۱۳۴۰شمسی برمیگردد و طی این سالها، هزاران نفر از دانشآموختگان آن برای ایفای نقش در سپهر رسانهای کشور، تولید و توزیع محتوا در خبرگزاریها، روابط عمومیها، رادیو _ تلویزیون، مطبوعات، پلتفرمهای فعال در فضای مجازی و سایر سازمانهای ارتباطی و تبلیغاتی، پژوهش و تحلیلهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی داخلی و بینالمللی به بازار کار وارد شدهاند که تعداد زیادی از آنها از اقصی نقاط کشور از جمله استانهای شمالغرب کشور میباشند.
نکته جالب توجه اینکه بنیانگذار رشته روابط عمومی که از گرایشهای رشته علوم ارتباطات اجتماعی است، مرحوم پروفسور حمید نطقی است که تبریزی و آذربایجانی است و پس از مرگش حدود هشت هزار نسخه از کتابهای تخصصیاش توسط خانواده آن مرحوم به کتابخانه مرکزی دانشگاه تبریز اهدا شد که جزو مجموعههای منحصر بهفرد و ارزشمند آن کتابخانه محسوب میشود.
احتمالا برخورد سخاوتمندانه خانواده پروفسور نطقی بود که مسؤولان وقت دانشگاه تبریز را به فکر راهاندازی رشته علوم ارتباطات اجتماعی در این دانشگاه انداخت، بهطوریکه بیستم بهمن ماه ۱۳۹۸خبری کوتاه به نقل از معاون آموزشی این دانشگاه در رسانهها در خصوص ایجاد رشته علوم ارتباطات اجتماعی منتشر و باعث خوشحالی اهالی این رشته پر طرفدار شد اما متاسفانه پس از گذشت بیش از سه سال از این وعده، هنوز خبری از آن نیست که نیست و بسیاری از مشتاقان این رشته در استانهای شمالغرب کشور مجبورند برای تحصیل این رشته در دانشگاههای معتبر ترک یار و دیار کرده، راهی پایتخت و کشورهای دیگر شوند.
البته در حال حاضر دانشگاههای پیام نور و آزاد اسلامی، سازمان مدیریت صنعتی آذربایجان و دانشگاه علمی _ کاربردی به آموزش نیم بند این رشته مشغولند اما واقعیت این است که کیفیت آموزش در این مراکز به دلایل مختلف از جمله فقر عضو هیأت علمی به حدی نیست که دانشآموختگان این رشته آن چنان که باید و شاید در بازار کار موفق باشند.
واقعا جای تعجب است که دانشگاه تبریز به عنوان یک دانشگاه قدیمی در طول این سالها چرا نسبت به این رشته پرطرفدار و مهم، اهمال و سستی کرده است؟
مگر استان آذربایجانشرقی به عنوان یک قطب دانشگاهی و صنعتی و.... میتواند بدون بهرهگیری از تخصص کارشناسان خبره و زبده علوم ارتباطات اجتماعی مسلط به دانش روز و فناوریهای ارتباطی، ظرفیتها و توانمندیهایش را در سطح ملی، منطقهای و بینالمللی معرفی کند؟
کوتاه سخن آنکه پس از گذشت سالها و تأخیر نسبتا طولانی، دانشگاه تبریز به پاس خدمات علمی یا حداقل کتابخانه اهدایی تخصصی پروفسور نطقی هم که شده، سریعا ضمن هماهنگی با مسؤولان مرتبط با وزارت علوم و تحقیقات، کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی، نهادهای تخصصی بویژه انجمن روابط عمومی ایران که دارای سابقه بیش از ۵۰ سال است، این خلا تاریخی و علمی را پر کند تا رشته علوم ارتباطات اجتماعی همتراز سایر رشتهها در این دانشگاه قدیمی و پر آوازه کشور ایجاد شود.