شرایط پاندومی کرونا را به خاطر دارید؟ کمتر کسی هست که آن روز‌ها را فراموش کند. روز‌های سخت کرونایی شاهد مثال در بسیاری از زمینه‌ها شده است، اما حرف ما درست مربوط به خود بیماری است و تلاشی که برای حفظ سلامتی خود و عزیزانمان داشتیم. دقیقا این جمله را به ما می‌گفتند: «از خودتان مراقبت کنید تا سایرین مبتلا نشوند. برای سلامتی خودتان و دیگران ماسک بزنید. برای جلوگیری از ابتلا به بیماری، ضدعفونی کنید و...» و حتی در نهایت واکسن زدیم تا تک تک مان سالم بمانیم.
همه به خاطر داریم که اگر کسی در مکان عمومی یا بسته ماسک نمی‌زد چقدر عصبانی می‌شدیم و از او می‌خواستیم برای رعایت حال اطرافیان هم که شده ماسک بزند. قسمت قشنگ ماجرا اینجا بود که اگر بیمار می‌شدیم از دیگران کناره می‌گرفتیم و خود را قرنطینه می‌کردیم. حتی در روز‌هایی که سرماخوردگی از کرونا قابل تفکیک نبود به محض گلو درد و سایر علائم مشابه خود را در اتاقی حبس می‌کردیم و بسیاری از افراد حتی اجازه نمی‌دادند اعضای خانواده غذا تهیه کنند و نزدیکشان شوند.
سلامتی شاید همیشه چنین تفسیری داشته باشد. یعنی یک بخش از سلامتی به خودمان مربوط می‌شود و بخش دیگری در دست اطرافیان است. همانگونه که سلامت ما در دست بقیه است، سلامت سایرین نیز در دست ماست. به صورت خلاصه باید گفت رفتار، کردار، سبک زندگی و منش رفتاری درست ما روی سلامت دیگران تأثیر مثبت و رفتار‌های ناسالم ما تأثیر منفی می‌گذارد.
این جمله‌ای که در ادامه می‌خوانید را جایی در قالب طنز مطرح کرده بود که مفهوم آن این‌چنین بود «ما به دکتر، روانکاو، روانپزشک و به قول امروزی‌ها به تراپیست مراجعه می‌کنیم، چون کسانی که واقعاً به تراپیست نیاز دارند، نرفتند و نمی‌روند.»
اینجا مقصود ما حفظ سلامت روح خودمان و دیگران در برابر امراض درونی اخلاقی است. این امراض درونی همان صفات بد و مذموم است که به دیگران آسیب می‌زند. قضاوت‌ها، تهمت‌ها، حسادت‌ها، پرخاشگری‌ها و دروغ‌هایی که تیشه به ریشه زندگی دیگران می‌زند. سلامتی تا حد زیادی به ویژگی‌های اخلاقی ربط دارد. چه به لحاظ علمی، چه دینی و چه عقلی هرچقدر ما به سلامت روان خود اهمیت دهیم کمتر دچار آسیب‌های جسمی می‌شویم.
نتایج پژوهشی نشان داده است افرادی که برای خودشان استاندارد‌های اخلاقی بالا مثل صداقت دارند ۲۱ تا ۵۰ درصد کمتر از دیگران دچار افسردگی می‌شوند. پژوهشی که ادعا دارد استاندارد اخلاقی بالا موجب سلامت روان و به تبع، سلامت جسم می‌شود. این یعنی سلامت روان ما به سلامت دیگران هم کمک می‌کند.
دوستی می‌گفت صبح تا شب بیرون از خانه هستیم و چاقو دست کسی نمی‌بینیم، اما چرا وقتی شب به خانه بر می‌گردیم پر از زخم هستیم درست شبیه کسی که چاقو خورده است؟ این دقیقاً به دلیل زخم‌هایی است که از دیگران می‌خوریم.
برای سلامت دیگران هم که شده به سلامت روان خود اهمیت دهیم و راه‌های درمانی را پشت گوش نیندازیم. یکی از راه‌های درمان مشکلات حاد روحی و روانی ما از طریق مشاور و تراپیست و هم‌چنین مطالعه کتاب است. در کنار این موضوع سلامت جسم را فراموش نکنیم. می‌گویند وقتی به هر دلیل به روانشناس مراجعه میکنی قبل از هر چیزی دو سوال مهم می‌پرسد؟ ۱_ورزش میکنی؟ ۲ – ساعت خوابت چطوره؟ این یعنی برای حفظ سلامت روح و جسم‌مان باید نظم مشخصی به سبک زندگی خود بدهیم.
هم‌چنین با یک لبخند و سلام، انرژی مثبت به دیگران بدهیم. حداقل کار ما در محل کار و زندگی، دانشگاه و حتی در یک فروشگاه برای خرید ساده، سلام است. سلام واژه اختصاصی سلامت باطن است. یک نوع نشان امنیت تا به سایرین بگوییم از باطن ما در امنیت هستید. هر چه امن‌تر و نرم‌تر و روانتر باشیم سالم‌تر هستیم و به خدا نزدیک‌تر می‌شویم. در سال جدید حواسمان بیشتر به سلام کردن هایمان باشد!
