قهرمانی بایرلورکوزن به سلطه ۱۱ ساله غول فوتبال آلمان پایان داد، اما مدیران بایرن‌مونیخ با ارسال پیام‌های تبریک، به شکلی کاملاً حرفه‌ای با این ناکامی برخورد کردند. برای ما که فوتبالمان سراسر حاشیه و یاغی‌گری است و هر کسی صدایش بلندتر است و بیشتر داد و بیداد می‌کند، به هدفش می‌رسد، هضم چنین رفتار‌هایی بسیار سخت و دشوار است. شادی بی‌حد و اندازه هواداران لورکوزن همچنان ادامه دارد و سرمربی محبوب آن‌ها که روزگاری نه‌چندان دور بازیکن بایرن‌مونیخ بوده حالا تبدیل به اسطوره لورکوزن شده است. شاید در فضای مجازی کل‌کل هواداران به راه باشد و هر کسی سنگ تیم محبوبش را به سینه بزند، ولی مدیران باشگاه‌های بزرگ جهان از جمله بایرن به ندرت وارد جنگ‌های هواداری می‌شوند و واکنش‌های معقول و منطقی برایشان اولویت دارد. ژابی آلونسو تیمش را به بهترین شکل هدایت کرد و لورکوزن را برای اولین‌بار به قهرمانی بوندس‌لیگا رساند. با این حال مثل همیشه مدعی اصلی تصاحب جام باواریایی‌ها بودند و آن‌ها بیش از یک دهه جام را در اختیار داشتند، ولی نتایج درخشان لورکوزن و همچنین عملکرد ضعیف بایرن در این فصل جای هیچ بحث و جدلی را باقی نگذاشت. از هربرت هاینر رئیس باشگاه گرفته تا مکس ایبرل مدیر ورزشی یا کریستین دریسن مدیر اجرایی بایرن، همگی با پیام‌هایی جداگانه این موفقیت بزرگ را به باشگاه رقیب تبریک گفتند. حتی هاینر، رئیس بایرن‌مونیخ در پیامش تأکید کرده که لورکوزن کاملاً شایسته کسب این افتخار بوده است.
همزمان که رقبا در بوندس‌لیگا برای هم پیام تبریک می‌فرستند در لیگ‌برتر ما مدیران باشگاه‌های رقیب کماکان برای هم خط و نشان می‌کشند و به هم اتهام می‌زنند. در چند روز گذشته سرخابی‌ها چند بیانیه آتشین علیه هم منتشر کرده و جنگ‌شان همچنان ادامه دارد. همین دیروز سمیعی، عضو هیئت‌مدیره استقلال با گفتن این جمله که آبی‌ها هرگز از رانت یا حمایت مالی برخوردار نبوده‌اند، به تیم رقیب متلک انداخته است. هرچند طرف مقابل نیز بیکار نمی‌نشیند و پاسخ اتهام‌ها و متلک‌ها را می‌دهد، ولی موضوع اصلی این است که فوتبال ما با همین توهین‌ها، افتراها، تهدید‌ها و شکایت‌های اداره می‌شود. با نزدیک شدن به هفته‌های پایانی لیگ برتر، دو مدعی اصلی قهرمانی از هر شیوه غیرحرفه‌ای استفاده می‌کنند تا رقیب‌شان را از میدان به در کنند، درحالی‌که فوتبال حرفه‌ای راه و رسم خودش را دارد.
تقابل لورکوزن و بایرن‌مونیخ از ابتدای فصل شروع شد و هر دو بر سر یک جام جنگیدند. با این تفاوت که جنگ آن‌ها در مستطیل سبز بود و حرف‌شان را در زمین می‌زدند، نه در بیانیه‌ها و فضای مجازی. تیم آلونسو آنقدر خوب بود که حتی مدیران بایرن هم به خود اجازه نمی‌دهد از لورکوزن انتقاد کنند. در واقع مدیر اگر حرفه‌ای باشد به جای آنکه چپ و راست مصاحبه کند و به دنبال ضایع کردن رقبا باشد، تمام تمرکزش را روی انتخاب بهترین کادرفنی و بازیکنان می‌گذارد و با ساختن یک تیم قوی قهرمانی را به چنگ می‌آورد. اگر هم مثل مدیران ما باشند و بدون داشتن صلاحیت‌های لازم و براساس رابطه یک شبه سمت گرفته باشند، تاکتیک هوچی‌گری، توهین، مصاحبه‌های بی‌محتوا و فرافکنی در پیش می‌گیرند. با این شیوه است که فوتبال کشورمان هم از نظر فنی و هم از نظر اخلاقی و فرهنگی به قهقرا رفته است. کشتی این رشته پرحاشیه و زیان‌ده سال‌هاست که به گل نشسته و آقایان هم ترجیح داده‌اند با همین فرمان پیش بروند تا خدای ناکرده خدشه‌ای بر گردش مالی چندصد میلیاردی این رشته وارد نشود. در نتیجه مجبوریم همچنان بی‌اخلاقی‌های گسترده و حواشی فوتبال را تحمل کنیم و با حسرت و تعجب از مدیریت حرفه‌ای تیم‌های دنیا بگوییم.
